نويسنده ، در اين كتاب ، برخلاف البلد ، در موارد بسيار در متن به منابع نقل خود ، اشاره مى كند . ۱
جالب توجّه آن كه در متن كتاب ، احاديث و ادعيه اى از منابع اهل سنّت آمده است . از جمله اين مصادر مى توان السفينة البغداديةى سلفى ، فضائل القرآن ابن ضريس ، مسند أبى حنيفة ، الخزائن منذرى ، جامع ابن وهب ، ۲ كتاب الدعاء طبرانى ، كتاب الدعاء ابن ابى الدنيا ۳ و ربيع الأبرار زمخشرى ۴ را نام برد . همچنين ، از دو كتاب العين المبصرة و الحدقة الناظرةى خود نيز استفاده كرده است . ۵ نسخ خطّى متعدّدى از اين كتاب ، در دست است . ۶
چند ترجمه فارسى از اين كتاب ، گزارش شده است :
۱ . ترجمه مصباح كبير ، نگاشته قاضى جمال الدين بن فتح اللّه بن صدر الدين شيرازى ، ساكن حيدرآباد هند ، كه به نام سلطان محمّد قطب شاه (حكومت ۱۰۲۰ ـ ۱۰۳۵ ق) نگاشته شده و نسخه آن در كتاب خانه آستان قدس رضوى موجود است . ۷
۲ . مصباح الجنان ومفتاح الجنان ، از ملاّ شرف الدين بن شاه حسين بيرمى لارى ، كه آن را به ميرزا محمّد ، مستوفى رشت ، اهدا كرده است . نويسنده ، افزون بر ترجمه ، تهذيب و تلخيص هم انجام داده و مقدّمه و خاتمه اى بر آن افزوده و در ابتداى آن ، فصول چهل گانه كتاب را نام برده است . ترجمه ، ظاهراً در ۱۱۴۰ ق ، به پايان رسيده است . نسخه خطّى آن در كتاب خانه مدرسه ملاّ محمّدباقر سبزوارى در مشهد
1.براى نمونه، ر.ك : همان، ص ۲۱۷، ۲۱۸، ۲۲۱، ۲۲۳، ۲۲۴ و ۸۱۷ .
2.همان، ص ۵۵۶ .
3.همان، ص ۲۲۵.
4.همان، ص ۲۳۰.
5.همان، ص ۳۰۲.
6.ر.ك: موسوعة مؤلّفى الإمامية، ج ۱، ص ۳۱۲.
7.الذريعة، ج ۴، ص ۱۳۶ (ش ۶۵۳).