طهماسب صفوى به سال ۹۶۷ ق ، انجام پذيرفته است . ^۱
۲ . ترجمه موسوم به مفتاح النجاح ، از ملاّ على بن حسن زوارى ، شاگرد محقّق كَرْكى كه نويسنده ، برخى ادعيه ديگر را نيز بر آن افزوده است . ^۲
۳ . ترجمه ملاّ محمّد مفيد بن شيخ نظام الدين قزوينى ، كه آن را در سال ۱۰۷۰ ق ، به انجام رسانده و ملاّ محمّد صادق بن رستم حجى به سال ۱۱۶۴ق ، آن را با نسخه اصل عدّة الداعى ، مقابله و تصحيح كرده است . شيخ آقا بزرگ ، نسخه اى از آن را در كتاب خانه آستان قدس ديده است . ^۳
۴ . ترجمه سيّد صادق بن حسين توشخانكى ، كه در سال ۱۳۰۱ ق ، انجام پذيرفته است . ^۴
۵ . ترجمه آقاى حسين غفارى كه به نام آيين بندگى و نيايش ، توسّط بنياد معارف اسلامى قم ، منتشر شده است .
دو تلخيص از عدّة الداعى صورت گرفته است . نخست ، توسّط خود نويسنده به نام نبذة الباغى فى ما لا بدّ منه فى آداب الداعى ^۵ كه پس از اين ، معرّفى خواهيم كرد . تلخيص ديگرى نيز به نام مختصر عدّة الداعى به محمّد جابر بن عبد الحسين ربعى نسبت داده شده است . ^۶
دو تحقيق از كتاب عدّة الداعى صورت گرفته است : نخست ، تحقيق آقاى احمد

تعبير «روايت شده است» . ^۱
او همچنين ، مصادر خود را نيز ذكر نمى كند . از مصدريابى آقاى بدرى (چاپ مؤسسه معارف اسلامى) بر مى آيد كه كتاب هاى المزار مفيد ، الكافى ، تهذيب الأحكام ، مصباح المتهجد ، كامل الزيارات و مصباح الزائر (سيّد بن طاووس) ، از مصادر شهيد در نگارش كتاب بوده است .
البته در مواردى هم مصدرى براى برخى زيارت ها پيدا نشده و محقّق ، به نشانى نقل آنها در بحار الأنوار ، بسنده كرده است . ^۲

۴ . عدّة الداعى و نجاح الساعى ^۳

اين كتاب ، مهم ترين اثر ابوالعباس احمد بن محمّد بن فهد حلّى (م ۸۴۱ ق) در زمينه دعاست كه به تصريح خود در پايان كتاب ، نگارش آن را به سال ۸۰۱ ق ، به پايان برده است . ^۴
كتاب عدّة الداعى ، داراى چندين نسخه خطّى است كه كهن ترين آنها ، نسخه خطّى موجود در كتاب خانه دانشگاه تهران است كه در زمان حيات نويسنده و به سال ۸۱۳ ق ، نگاشته شده است . ^۵
چند ترجمه فارسى از اين كتاب ، گزارش شده است :
۱ . ترجمه نصيرالدين محمّد بن عبد الكريم انصارى ، كه در روزگار شاه