نام خاصّى براى آن نگذاشته است .
نويسنده ، با ذكر القاب و تعابيرى مانند «الحضرة العليّة» در مقدّمه كتاب ، آن را به يكى از ملوك عصر خود ، تقديم كرده است . از اين رو ، برخى آن را التحفة العليّة نامگذارى كرده اند . ^۱

۵ . جعفر جفرى

جلال الدين جعفر بن محمّد بن حسن ، متخلّص به «جفرى» ، نويسنده تاريخ يزد به فارسى است . نويسنده كتاب تا حوادث سال ۸۴۵ ق ، را نگاشته و آن را جامع جفرى يا جفرى ناميده است . احمد بن على كاتب ، پس از چهل سال كار ، جفرى را تكميل كرد و كتاب تاريخ يزد خود را بر اساس كار وى ، سامان داد . كتاب ديگر جفرى ، تاريخ واسط و تاريخ جعفرى است . ^۲

۶ . جلال الدين حسينى

ابوالعز جلال الدين بن عبد اللّه بن شرف شاه ، از عالمان قرن نهم هجرى است كه به سال ۸۱۰ ق ، از تَرَكه خود ، برخى كتب را وقف كتاب خانه آستان قدس كرد . الرسالة السلطانية الأحمدية فى إثبات العصمة النبويّة المحمديّة ، نام كتابى از جلال الدين است كه كفعمى ، در برخى مجموعه هاى خود ، از آن مطلب نقل كرده است . اين كتاب ، به نام سلطان احمد بن اويس (م ۸۰۸ يا ۸۱۳ ق) نگاشته شده است . كتاب ديگر او ، منهج الشيعة فى فضائل وصىّ خاتم الشريعة است كه به نام اويس بن حسن ايلخانى (م ۷۷۵ ق) ، پدر احمد بن اويس ، نوشته است . ^۳

ب. قرن نهم

۱. ابراهيم بحرانى

ابراهيم بن عيسى بن ابراهيم بحرانى ، به سال ۸۳۸ ق ، كتاب الكشكول فيما جرى على آل الرسول را كتابت كرده است . اين نسخه ، در تملّك شيخ عبد اللّه بن اسماعيل بن محاسن معمار اسدى بوده است . ^۱

۲. احمد جَبَعى

جمال الدين احمد بن على بن حسن ، برادر شيخ ابراهيم كفعمى (م ۹۰۵ ق) است كه پيش از برادر خود ، درگذشته است . او نويسنده كتاب زبدة البيان فى عمل شهر رمضان است كه شيخ كفعمى ، در آثار خود ، مانند : البلد الأمين ، با تصريح به نام نويسنده ، از آن مطلب نقل مى كند . ^۲

۳. احمد مهنّا

شهاب الدين احمد بن محمّد بن على بن حسن مهنّا داوودى موسوى ، معروف به «نسّابه» ، نويسنده كتاب عمدة الطالب فى مناقب أبى طالب است . او به سال ۸۶۰ ق ، اين كتاب را به همراه پسرش جمال الدين جعفر بن احمد ، مقابله كرده است . بنا به گزارش محقّق تهرانى ، نسخه خطّى كتاب ، در كتاب خانه داماد ابراهيم در شهر سليمانيه تركيه موجود است . ^۳

۴. محمّد بن حبيب

افصح الدين محمّد بن حبيب بن احمد حسنى حسينى ، به سال ۸۸۱ ق ، نگارش شرح نهج البلاغةى خود را به پايان برده است . شرح وى ، شرح مبسوطى است كه نويسنده ،