385
تاريخ حديث شيعه در سده هاي هشتم تا يازدهم هجري

گاهى نيز تنها عنوان باب را نوشته و به جهت مهلت ندادن اجل ، هيچ حديثى ذيل آن عنوان ، ذكر نكرده است. ۱
به هر حال ، پس از تكميل هر مجلّد ، آن را به كاتب مى دادند تا استنساخ نمايد و سپس ، علاّمه مجلسى آن را تصحيح مى نموده است. ۲
كسانى كه علاّمه مجلسى در تأليف بحار الأنوار ، از هميارى آنها بهره گرفته ، بدين قرارند :
۱. آمنه خاتون (خواهر علاّمه مجلسى)
۲. امير محمّد صالح خاتون آبادى
۳. ميرزا عبداللّه بن ميرزا عيسى بيك اصفهانى ، معروف به علاّمه افندى
۴. ملاّ عبداللّه بن نورالدين بحرينى
۵ . سيّد نعمة اللّه جزائرى .
دو نفر از شاگردان او نيز تنها به كار استنساخ بحار الأنوار اشتغال داشتند ۳ كه عبارت اند از: ملاّ ذوالفقار و ملاّ محمّدرضا .

فهرست اجمالى «بحار الأنوار» ۴

كتاب عظيم بحار الأنوار ، نخست در ۲۵ مجلّد بزرگ ، ترتيب يافته است و آن گاه ، علاّمه مجلسى ، جلد پانزدهم آن را به لحاظ حجم بسيار ، در دو بخش و در دو مجلّد قرار داد و به همين جهت ، مجلّدات بحار ، ۲۶ جلد بوده است كه بزرگ ترين كتاب حديث در ميان فريقين است.

1.بحار الأنوار ، ج ۱ ، ص ۷۷.

2.همان ، ص۲۱۶ .

3.آشنايى با بحار الأنوار ، ص ۲۱۹ ـ ۲۲۰.

4.براى آشنايى بيشتر با علاّمه مجلسى و بحار الأنوار ، ر. ك: ۱. علاّمه مجلسى ، ۲. آشنايى با بحار الأنوار.


تاريخ حديث شيعه در سده هاي هشتم تا يازدهم هجري
384

همكاران علاّمه مجلسى در تأليف «بحار الأنوار»

تأليف كتاب بزرگى همچون بحار الأنوار ، حقيقتا از عهده يك نفر خارج بوده و لازم مى نمود عدّه اى او را يارى نمايند. علاّمه مجلسى ، گروهى از شاگردان برجسته خود را براى به انجام رساندن اين مهم به خدمت گرفته بود ۱ شيوه كار آنها به اين شكل بوده است كه علاّمه مجلسى ، عنوان هر باب و نشانى روايات مربوط به آنها را مشخّص مى نموده و شاگردان ، احاديث را جمع كرده ، ذيل اين عناوين ، يادداشت مى كردند... و گاهى علاّمه مجلسى ، عنوان باب ها و رمز مصادر حديث و تفسير آيات و شرح الفاظ حديث را مى نوشته ؛ امّا متن احاديث ، توسط شاگردان ايشان نوشته شده است . ۲ گاهى نيز بر عكس است؛ يعنى آيات هر بابى را علاّمه مجلسى مى نوشته؛ امّا تفسير آن به خطّ شاگردان ايشان و برخى نسخه ها نيز بر عكس اين نسخ است؛ يعنى آيات به خطّ شاگردان است ، ولى تفسير آن به خطّ علاّمه مجلسى است.
از اين جا معلوم مى شود كه تنها كمك شاگردان ، براى نسخه نويسى از روى بحار بوده است ۳ به هر حال ، در بالاى هر صفحه پاورقى ، نخست ، عنوان بحث را نوشته و آن صفحه را سفيد مى گذاردند و هرگاه حديثى مربوط به آن عنوان يافت مى شد ، ذيل آن برگه يادداشت مى كردند. پس از نقل حديث ، مقدارى ذيل آن را سفيد مى گذاردند تا شرح و تفسير حديث را يادداشت كنند ، همان گونه كه مصحّح بحار الأنوار در ذيل يك پاورقى گفته است:
اين جاى كتاب ، حدود يك صفحه سفيد است و علّت آن اين است كه عمر شريف علاّمه مجلسى ، كفاف نداد كه تمام مجلّدات بحار الأنوار را پاك نويس كرده ، تمام احاديث مشكل را توضيح و تفسير نمايد. ۴

1.آشنايى با بحار الأنوار ، ص ۲۱۳؛ علم الحديث ، ص ۸۹.

2.آشنايى با بحار الأنوار ، ص ۲۱۳ ـ ۲۱۴.

3.بحار الأنوار ، ج ۷۱ ، مقدّمه محمدباقر بهبودى؛ آشنايى با بحار الأنوار ، ص ۲۱۵ .

4.بحار الأنوار ، ج ۱ ، ص ۷۷ ، ۲۳۶ ـ ۲۳۷ ، ۲۴۱ و ۲۶۸؛ آشنايى با بحار الأنوار ، ص ۲۱۵.

  • نام منبع :
    تاريخ حديث شيعه در سده هاي هشتم تا يازدهم هجري
    سایر پدیدآورندگان :
    علی نقی خدایاری و الیاس پور اکبر
    تعداد جلد :
    5
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4038
صفحه از 461
پرینت  ارسال به