مهاجر ، در تبيين اين اختلاف ها مى نويسد:
وى (محقّق كركى) ، قبل از وفات شاه اسماعيل در حدود سال ۹۲۹ ق ، ايران را به سوى عراق ترك كرد و علّت اين امر مشخصّ نشده ، ولى مى توان حدس زد كه ترس شاه اسماعيل از ادامه نفوذ مردان كارآمد و گسترش تفكّر عقلانى بوده است؛ چرا كه وى افكارش در باب «ولايت فقيه» ، همانند افكار شهيد اوّل بوده است. ۱
محقّق كركى ، پس از مهاجرت از ايران ، حدود شش سال در عراق ماند و بعد از وفات شاه اسماعيل صفوى و روى كار آمدن شاه طهماسب (۹۳۰ ق) ، مجدّدا به ايران برگشت. ۲
مرحله دومِ مهاجرت علماى جبل عامل به ايران
كاميابى هاى محقّق كركى در حكومت صفويه و انگيزه هاى شاه طهماسب ، مرحله بعدى هجرت عامليان را هموار ساخت. پس از محقّق كركى ، استوانه هاى علمى شيعه ، از جمله: كمال الدين درويش ، شيخ على بن هلال كركى ، شيخ حسين بن عبدالصمد شيعى حارث و پسرش شيخ بهاءالدين محمّد عاملى ، به ايران مهاجرت كردند كه اينان را بايد شناخته شده ترين چهره هاى مهاجر جبل عامليان به ايران ، پس از مهاجرت محقّق كركى قلمداد كرد و به دنبال آن ، به شكل بى سابقه اى در تاريخ تشيّع ، موج مهاجرت فقيهان جبل عاملى به سوى ايران ، آغاز شد. ۳
فشارهاى عثمانى ها ، عامل مهاجرت علماى جبل عامل
برخى از محقّقان و مستشرقان ، مهاجرت عامليان به ايران را ناشى از فشارهايى مى دانند كه امپراتورى عثمانى بر مناطق شيعه نشين جبل عامل و عراق داشته است.