مسلم در «صحيح» خويش از رسول خدا روايت مى كند: «من آذى فاطمة فقد آذانى و من آذانى فقد آذى اللّه و من آذى اللّه فقد كفر» و پنج صفحه بعد از اين حديث ، روايت مى كند: «إنّ فاطمة عليهماالسلامخرجت من الدنيا و هى غاضبة على أبى بكر و عمر» من همانندى اين دو حديث را نمى دانم. ^۱
شيخ بهايى ، در ادامه مى گويد:
عالم سنّى به او گفت: امشب نگاه مى كنم. چون صبح گرديد ، عالم سنّى آمد و به شيخ گفت: «نگفتم رافضه در نقل حديث ، دروغ مى گويند! كتاب را مطالعه كردم و آن دو خبر را يافتم و ديدم فاصله بين آن دو حديث از پنج صفحه بيشتر است[!]». و اين عذر ايشان بود از معارضه دو حديث با يكديگر. ^۲
از كتاب هاى نگاشته شده در اين زمينه ، التحفة الشاهيّة ، در برگيرنده مباحثى است كه در مجلس شاه عبّاس اوّل ، بين مؤلّف كتاب و قاضى زاده ماوراء النهر ، رخ داده و دليل هاى برحقّ عقايد شيعه ، به تفصيل در اين كتاب ، نقل گرديده است. ^۳

جبل عامل

جبل عامل ، يكى از مناطق سنّتى شيعه است كه ريشه تشيّع در آن جا به زمان ابوذر غفارى بر مى گردد. دانشمندان زيادى در اين سرزمين ، پرورش علمى يافته اند و

ديوان محاوره ، گوى مسابقت از اكثر علماى عالم برُبايند... . ^۱
محقّق كَرْكى (م ۹۴۰ ق) را مى توان نخستين مجتهد و فقيه با نفوذى دانست كه در حكومت صفويه ، تلاش گسترده اى را براى ترويج تشيّع و پاسخگويى به شبهه ها آغاز كرد. حركات منطقى و مستدلّ ايشان ، باعث زدوده شدن ابهام ها و آشكار شدن حقيقت مى گرديد. جلسات گفتگو ، بعضا در دربار حاكمان صفوى برگزار مى شد و عالمان شيعه و سنّى ، رودرروى يكديگر به گفتگو پرداخته ، دلايل خود را ارائه مى نمودند. پادشاهان صفوى ، خود به اين كار ، اقدام مى كردند و شاه عبّاس ، خود به اين جلسه ها اهتمام داشت. ^۲
محمّد تقى مجلسى (م ۱۰۷۰ ق) در زمينه مباحثه با علماى اهل سنّت مى نويسد:
و با جمعى از فضلاى اين زمان ، مباحثات واقع شد و از ايشان تفسير نمودم كه : اين خلفاى دوازده كدام اند؟ ايشان گفتند كه: همين دوازده امام شما ، و هر كه انكار ايشان كند ، كافر است. و خود گفتند كه اگر خلفاى اربع بگوييم ، ايشان خامس ندارند و اگر خلفاى بنى اميّه و بنى عبّاس را بگوييم ، ايشان اضعاف اين عددند ... والحمدللّه ، جمعى از ايشان به شَرَف ايمان ، مشرّف شدند. ^۳
سيّد نعمة اللّه جزائرى ، درباره يكى از اين مناظره ها مى نويسد:
به تعّجب وا مى دارد مرا مباحثه شيخ بهايى و عالمى فاضل و اعلم از علماى مصر. وى در حالى كه در دينش متعصّب بود ، از شيخ بهايى پرسيد: رافضه اى [ !] كه قبل از شما بودند ، درباره شيخين چه مى گفتند؟ شيخ بهايى جواب داد: دو تا حديث برايم گفته اند كه از جواب دادن بدانها عاجز مانده ام. پرسيد چه مى گفتند؟ شيخ جواب داد: مى گويند