ابوالحسن على بن احمد بن طرّاد مطارآبادى ، شيخ رضى الدين ابوالحسن على بن احمد مرندى و شيخ تاج الدين حسن سرابشنوى ، شايان ذكرند . ۱
علاّمه در دانش هاى گوناگون اسلامى ، اعم از : فقه ، كلام ، منطق ، رجال و حديث ، آثار گران سنگى به يادگار گذاشته است . ۲ تأليفات ايشان كه به حوزه علوم حديث مرتبط است ، عبارت اند از :
الف. چاپى: ۱ . خلاصة الأقوال ، ۲ . إيضاح الاشتباه ، ۳ . منهاج الكرامة فى إثبات الإمامة ، ۴ . كشف اليقين فى فضائل أميرالمؤمنين عليه السلام ، ۵ . المستجاد من كتاب الإرشاد ، ۶ . الدلائل البرهانيّة فى تصحيح الحضرة الغرويّة (منسوب) ، ۷ . اجازات متعدّد .
ب. خطّى و ناياب: ۱ . استقصاء الاعتبار فى تحرير معانى الأخبار ، ۲ . مصابيح الأنوار فى جمع جميع الأخبار . ۳ . الدرّ والمرجان فى الأحاديث الصحاح والحسان ، ۴ . النهج الوضّاح فى الأحاديث الصحاح ، ۵ . الأدعية الفاخرة المنقولة (المأثورة) عن الأئمّة الطاهرة ، ۶ . منهاج الصلاح فى اختصار المصباح ، ۷ . جامع الأخبار ، ۸ . مختصر شرح نهج البلاغة ، ۹ . إثبات الرجعة (منسوب) ، ۱۰ . كشف المقال فى معرفة الرجال.
۴. ابن داوود حلّى (۶۴۷ ـ زنده در ۷۰۷) ۳
ابو محمّد تقى الدين حسن بن على بن داوود حلّى ، فقيه ، اديب و رجالى معروف در پنجم جمادى ثانى ۶۴۷ به دنيا آمد . ۴ او معاصر علاّمه حلّى و از شاگردان محقّق حلّى است . ۵ ابن داوود ، از جمال الدين احمد بن طاووس و مفيد الدين
1.رياض العلماء، ج ۱ ، ص ۳۵۸.
2.براى فهرست كامل آثار علاّمه حلّى، ر.ك : مكتبة العلاّمة الحلّى، از سيّد عبد العزيز طباطبايى.
3.ر.ك: أمل الآمل، ج ۲، ص ۷۱، رياض العلماء، ج ۱، ص ۲۵۴؛ الكنى والألقاب، ج ۱، ص ۲۸۲؛ مصفّى المقال، ص ۱۲۶؛ فهرس التراث، ج ۱، ص ۷۲۰.
4.الحقائق الراهنة، ص ۴۳.
5.أمل الآمل، ج ۲، ص ۷۱.
