به هر روى ، نويسنده اين كتاب ، به طور قطع دانسته نيست . هرچند محقّق كتاب نيز پس از نقل و بررسى ديدگاه هاى مختلف ، آن را به شيخ مفلح بن حسين منسوب دانسته است . ۱
در ادامه خواهيم گفت كه اين كتاب ، پس از علاّمه حلّى نوشته شده است و بنا بر اين ، نمى تواند از سيّد بن طاووس باشد .
كتاب إلزام النواصب ، داراى يك ديباچه است كه در آن ، نويسنده ، خود را مردى از اهل كتاب معرفى مى كند كه از خداوند ، درخواست هدايت كرده و خدا ، او را به دين اسلام ، راهنمايى كرده است . او مى گويد :
پس از اسلام آوردن، با علما و فضلاى مسلمان، نشست و برخاست كردم و ميان ايشان، اختلاف بسيار (در حدّ تفسيق و تكفير يكديگر) مشاهده كردم و ملاحظه كردم كه ايشان، از پيامبر خود، روايت مى كنند كه فرمود: «امّت من بر هفتاد و سه فرقه خواهد شد. يك فرقه اهل نجات اند و باقى در دوزخ اند». پس در تفسير فرقه ناجيه كوشيدم و متوجّه شدم كه مسلمانان، در وجوب نماز و روزه و زكات و... اجماع دارند و اختلاف اساسى، ناشى از مسئله جانشينى پيامبر است كه ايشان را دو فرقه ساخته است. پس دانستم كه اين اختلاف، ريشه و اساس افتراق امّت اسلامى است. ۲
در مطلب بعدى كه زير عنوان «مقدّمه» آمده ، نويسنده كه همه جا خود را «الرجل الكتابى الذى هداه اللّه إلى الإسلام» معرّفى مى كند ، اجمالاً به اين مطلب پرداخته كه فرقه ناجيه ، تنها فرقه شيعه دوازده امامى مى تواند باشد . مطالب اصلى كتاب ، در چند باب ـ كه هركدام به چند فصل تقسيم مى شود ـ آمده است . در فصل نخست كتاب ، به بيان اختلاف مذاهب اسلامى درباره مسئله امامت ، پرداخته است .
