45
تاریخ حدیث شیعه در ماوراء النهر و بلخ

خراسان بزرگ، ما به دسته‌بندی بلاذری۱ و پژوهش یكی از محقّقان معاصر در ثبت شهرهای خراسان،۲ اعتماد كرده‌ایم. طبق این پژوهش، تقسیم‌بندی ماوراء النهر این گونه بوده است:

۱. اُشرُوسَنَه؛ ۲. بخارا؛ ۳. صُغد یا سُغد (شامل شهرهای: اَربِنجَن، إِشتیخَن، دَبُوسیه، سمرقند، كَشانِیه)؛ ۴. ‏چاچ یا شاش (شامل شهرهای: اِسفیجاب، ایلاق، چاچ)؛ ۵. فَرْغانه؛ ۶. كَش؛ ۷. نَخشَب(نَسَف).

در این جا به معرّفی جغرافیای هر یك از این اقالیم و شهرهای مشهور آنها خواهیم پرداخت.

۱.اُشرُوسَنَه (اُشروسَنَة)۳

اُشروسنه، نام اقلیم و منطقه‌ای مشهور، در خراسان قدیم بوده است.۴ اقالیم در آن روزگاران، مانند عناوین استان‌ها (و یا کشورها)ی امروزی بوده‌اند. بنا بر این، «اقلیم»، عنوان شهر ویژه‌ای نبوده است؛ بلکه سرزمینی را که دارای شهرها یا آبادی‌های متعدّد بوده، با این نام می‌خواندند.۵

الف. نام و حدود منطقه

برخی نام این شهر را «سروشنه»،۶ یا «اسروسنه»۷ نگاشته‌اند؛ ولی یاقوت حَمَوی که به آن دیار سفر کرده می‌نویسد که در آن جا مردم محلّی به این اقلیم، «اُشرُوسَنَه» می‌گفتند.۸

1.. ر.ك: معجم البلدان، ج۲، ص۳۵۱.

2.. ارباع خراسان، قحطان عبد الستار الحدیثی.

3.. ضبط واعراب، برگرفته از: مراصد الاطلاع علی أسماء الأمكنة و البقاع (ج‏۱، ص۸۱) است.

4.. همان، ص۸۱ (به نقل از: اصطخری).

5.. مانند اقالیم «صغد و فرغانة و شاش» در خراسان آن روزگار و همچنین «عراق و شام» که نام سرزمین بوده‌اند. در اين باره، ر. ک: الروض المعطار فی خبر الأقطار، ص۶۰.

6.. حدود العالم من المشرق إلی المغرب، ص۱۳۴.

7.. سمعانی چنین پنداشته است. در اين باره، ر. ک: معجم البلدان (ترجمه)، ج‏۱، ص۲۴۳.

8.. ر.ک: همان جا.


تاریخ حدیث شیعه در ماوراء النهر و بلخ
44

گذشته‌های بسیار دور، خراسان بزرگ، چند برابر خراسان فعلی بوده و تقریباً بخشی از آسیای میانه، افغانستان، پاکستان و حدود یک چهارم از ایران فعلی را شامل می‌شده است.

ماوراء النهر در قرن اوّل، پس از آن كه رنگ و بوی اسلامی به خود گرفت، به تدریج، عالمان و راویان حدیث را به خود دید. روند مهاجرت عرب‌زبانان و جنگجویان مسلمانی كه برای کشورگشایی و یا حفاظت از سرزمین‌های شرقی خلافت به این مناطق سفر می‌كردند، گسترش می‌یافت. این سفرها و حضورهای دائمی‌در مناطق خراسان بزرگ، تا چندصد سال ادامه داشت. در میان این مسافران عرب‌زبان، گروه‌هایی از محدّثان نیز حضور داشتند.

برخی از ایشان در لباس یك رزمنده یا مرزبان، برای خدمت به حكومت اسلامی به خراسان آمده بودند. برای نمونه، قُثَم بن عباس بن عبد المطلب (پسرعموی پیامبر خدا صلی الله علیه و اله)، از سرشناسان صحابه۱ و همچنین از اصحاب، راویان و كارگزاران امام علی علیه السلام است۲ كه به عنوان فرمانده، به سمرقند رفت و تا پایان عمر در این شهر زندگی كرد. وی را می‌توان نخستین راویِ حدیث در منطقة ماوراء النهر دانست.

تقسیمات جغرافیایی

ماوراء النهر(فرارود) در دوران گذشته و عصر خراسان بزرگ، دارای هفت «منطقه» یا به تعبیر امروزی، هفت «استان» بوده است. هر كدام از این مناطق هفتگانه، شهرها و ولایت‌های متعدّدی را در خود جا داده بودند. گذشته از روستاهای فراوان این منطقه ـ كه بیشتر حاصلخیز و سرسبز بوده‌اند ـ‌، شهرهای مهم آن در پژوهش حاضر بررسی گردیدند تا راویان و فعالیت‌های حدیثیِ شكل گرفتة آنها، مورد مطالعه قرار گیرند. با وجود اختلاف در تقسیمات جغرافیاییِ

1.. الاستیعاب، ج۳، ص۱۳۰۴، ش۱۲۶۶.

2.. رجال الطوسی، ص۷۹.

  • نام منبع :
    تاریخ حدیث شیعه در ماوراء النهر و بلخ
    سایر پدیدآورندگان :
    مهدی غلامعلی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 38242
صفحه از 356
پرینت  ارسال به