[۸۶‌.] ابو عبد الله‏ كابلی

ابو عبد الله‏ برادر ابو علی كابلی، از راویان احادیث اهل بیت علیهم السّلام است. عیّاشی از او با دو واسطه روایت می‏كند. روایتی از وی در بارة تفسیر آیه (فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ * الْجَوارِ الْكُنَّسِ)، و مسئلة غیبت امام عصر علیه السلام از امام باقر علیه السلام در كتاب كمال الدین آمده است.^۱

[۸۷‌.] احمد بن محمّد بن عبد الله‏ بن خالد كابلی

ابو عبد الله ‏احمد بن محمّد بن عبد الله‏ بن خالد كابلی، از راویان احادیث شیعه است.^۲ طبری در دلائل الإمامة، متعدّد از وی روایت كرده است.^۳

[۸۸‌.] اردشیر بن ابی الماجدین كابلی

شیخ اردشیر بن ابی الماجدین ابن ابی الفاخر كابلی، دانشمند و محدّث شیعه، فردی فقیه، ثقه و از شاگردان شیخ ابو علی حسن بن ابی جعفر( بوده است.^۴

[۸۹‌.] هارون بن ابی خالد كابلی

شیخ طوسی، نام هارون فرزند ابو خالد كابلی را در شمار راویان امام صادق علیه السلام آورده است^۵ و گذشت که پدر او نیز خود از صحابة جلیل امام سجّاد علیه السلام بوده است.

أین حواری علی بن الحسین؟ در این هنگام چهار تن بر می‌خیزند: جبیر بن مطعم و یحیی بن اُم طویل و ابو خالد كابلی و سعید بن مسیّب».^۱

امام صادق علیه السلام نیز در رثای او می‏فرماید: «ارتدّ الناس بعد قتل الحسین علیه السلام إلا الثلاثة: ابو خالد الكابلی و یحیی بن اُمّ الطویل و جبیر بن مطعم».^۲

این بیان امام صادق علیه السلام گویا ناظر به سال‌های نخست امامت امام سجّاد علیه السلام است؛ چه این که فضل بن شاذان در این مورد تصریح می‏كند: «و لم یكن فی زمن علی بن الحسین علیه السلام فی اوّل أمره إلّا خمسة أنفس» و سپس در شمار پنج تن، نام ابو خالد كابلی را می‌برد و می‏نویسد: «اسمه وردان و لقبه كنكر‌».^۳

از جمله خدمات ابو خالد کابلی به شیعه، آن است كه وی حلقة اتّصال بسیاری از خوبان به ائمّه و مكتب تشیّع بوده است. برای نمونه، خاندان اَعیَن به بركت ابو خالد، با ولایت آشنا شده‏اند و گفته شده كه خواهر‌ زراره (اُمّ أسود) نخستین فرد از خانوادة ایشان است كه به وسیله ابو خالد كابلی شیعه گردید.^۴ برخی نیز گفته‏اند كه حمران بن اعین به واسطة او با اهل بیت علیهم السّلام آشنا شد.^۵

حجّاج بن یوسف ثقفی در روزگاری که به تعقیب بزرگان شیعه برآمد، به دنبال دستگیری ابو خالد بود كه وی به مكّه گریخت و در آن جا برای مدّتی مخفیانه زندگی كرد.^۶ او در دوران امام سجّاد علیه السلام هوای ملاقات مادر و بستگانش را داشت كه پس از گرفتن اجازه از امام و پیشامد حوادثی نیكو، با دیدن كراماتی از امام علیه السلام به كابل رفت و سپس باز گشت و سرانجام در مدینه وفات یافت.