۲. ترمذ
در چگونگی تلفّظ نام این شهر، بین نویسندگان كهن، اختلاف است. آنها حرف «ت» را با سه حركت فتحه، كسره و ضمّه تلفّظ كردهاند. البتّه سمعانی ضمن بیان این مطلب میافزاید که مردم خود این شهر با فتح تاء و كسر میم (تَرمِذ) نام شهرشان را تلفّظ میكنند.۱
برخی چون اصطخری بر این باورند كه این شهر در شمار شهرهای ماوراء النهر است؛۲ امّا به نظر میرسد كه در شمار رَبع بلخ بودن آن، با متون جغرافیای كهن ما سازگارتر باشد. تَرمِذ نیز نظیر بسیاری از مناطق خراسان توسّط سعید بن عثمان فتح شد و پس از مدّتی با نافرمانبرداری مردمش رو به رو شد و بعدها توسّط قتیبة بن مسلم باهلی، مجدّداً فتح گردید.۳
ولایت ترمذ، یكی از مهمترین شهرهای منطقه و ربع بلخ بوده و در قسمت جنوبی ماوراء النهر و در ساحل جیحون قرار داشته است. یكی از نویسندگان معاصر در توصیف این شهر مینویسد: «ترمذ در شمال خمیدگی جیحون كه از سمت بلخ میآمد و در نزدیكی محلّ برخورد رود زامل با جیحون قرار داشت. این منطقه از قرن چهارم هجری به بعد، قلعهای داشت كه حاكم شهر در آن مستقر بود. دور شهر، دیواری كشیده شده بود و اطراف ربض نیز دیواری جداگانه داشت. مسجد جامع شهر ـ كه از خشت خام ساخته شده بود ـ، در بازار جای داشت.
بازارهای شهر از آجر و كوچههای آن نیز آجرفرش بود. ترمذ، دروازة ماوراء النهر به خراسان و نزدیكترین شهر به بلخ در آن سوی جیحون بود. در نتیجه، مركز كالاهایی بود كه از بلاد شمالی به خراسان آورده میشدند.۴ این شهر، سه