کرد. گفته شده که سالهای پایانی عمرش را در فرغانه یا نیشابور سپری كرد و در همان جا نیز وفات یافت. برخی نیز گفتهاند که او در بغداد فوت كرده است. تاریخ وفات وی را سال ۱۹۸ق ثبت كردهاند.۱
[۱۰۵.] محمّد بن جعفر بندار شافعی فرغانی باَخسیکث (ابو احمد فقیه)
محمّد بن جعفر بندار یكی از فقها و محدّثان ساكن در فرغانه بوده كه شیخ صدوق از او حدیث شنیده است. صدوق از وی احادیث فقهی۲ و اخلاقی۳ شنیده است و در برخی از روایات، وی را با عنوان «الفقیه» یاد كرده كه نشانگر درجة علمی اوست.
متون روایاتش بیانگر مذهب او نیست؛ ولی اسناد روایات محمّد بن جعفر بندار و شهرت وی به شافعی، او را بیشتر در شمار اهل سنّت قرار میدهد. تنها در یك سند روایت او به امام رضا علیه السلام میرسد كه در آن سند هم امام رضا علیه السلام راوی یك روایت نبوی از طریق اجداد طاهرینش در بارة ایمان است.۴
[۱۰۶.] محمّد بن حسن فرغانی
محمّد بن حسن فرغانی، یكی از راویان فرغانه است. نام وی در سند روایتی است كه خزّاز قمّی در كفایة الأثر آورده است.۵ هارون بن موسی تلعكبری به واسطة استادش ابو حفص عمر بن فضل طبری، از او روایت كرده است.۶ بنا بر این، وی باید متوفّای دهههای نخست سدة چهارم بوده باشد. سند روایت وی به زید بن علی بن حسین میرسد که زید بازگو كنندة یك روایت نبوی است.