را نیز داشته است.۱ شیخ طوسی، او را عمرو بن حزم نجاری معرفی كرده است؛۲ ولی آیة الله خویی با عنایت به یكی از نسخ خطّی كتاب رجال شیخ طوسی، نام او را البخاری آورده و نسخه‌ای را كه النجاری گفته، مؤخّر كرده است.۳ به نظر می‌رسد كه لقب وی النجاری، منسوب به تیره‌ای از قبیلة خزرج باشد؛۴ چه این كه آنان در میان صحابة پیامبر خدا صلی الله علیه و اله حضور داشتند و چنان که پيش از اين گفتيم، از بخارا در آن زمان، مسلمانی را نمی‌شناسیم.
سدة دوم هجری
[۶. ]اسحاق بن بُشر (ابو حذیفه خراسانی)
اسحاق بن بُشر ابو حذیفه كاهلی خراسانی، از راویان و شاگردان امام صادق علیه السلام است.۵ ابن داوود حلّی، نام وی را اسحاق بن بشیر خوانده كه به نظر نادرست می‌آید.۶
او پیرو مذهب اهل سنّت است و نجاشی او را ثقه می‌داند.۷ برخی از اهل سنّت، ابو حذیفه را در نقل حدیث، ضعیف شمرده‌اند وگفته‌اند که: او حدیث مي‌ساخته و به ثقات نسبت می‌داده است.۸
اسحاق بن بُشر، در سیره، تاریخ و اخبار، توانمند بوده و آثاری نیز نگاشته است.۹ نجاشی می‌نویسد كه وی كتابی نیز داشته است،۱۰ ولی نام آن را نمی‌گوید.
1.. رجال الطوسی، ص۷۴، ش۷۰۵.
2.. همان جا.
3.. معجم رجال الحدیث، ج۱۴، ص۹۵ ـ ۹۶، ش۸۸۹۶.
4.. الأنساب، ج۵، ص۴۵۹.
5.. رجال الطوسی، ص۱۶۲، ش۱۸۳۳؛ رجال النجاشی، ص۷۲، ش۱۷۱.
6.. رجال ابنداوود، ص۳۸۵.
7.. رجال النجاشی، ص۷۲، ش۱۷۱.
8.. کتاب المجروحین، ج۱، ص۱۳۵.
9.. الفائق فی رواة و أصحاب الإمام الصادق علیه السلام، ج۱، ص۱۳۴ ـ ۱۳۵.
10.. رجال النجاشی، ص۷۲، ش۱۷۱.
