از حدیث‌شناسان قرن چهارم و شاگرد متكلّم نامور شیعه، ابو سهل نوبختی (شاگرد امام حسن عسكری علیه السلام) بوده است.^۱

او كتاب‌های متعدّدی نگاشته كه بیشتر در علم كلام بوده است. كتاب فعلت فلا تلم در موضوع مثالب، كتاب نقض كتاب العثمانیّة اثر جاحظ، الأعراض و النكت فی الإمامة»^۲ مجالسة مع المخالفین فی معان مختلفة، كتاب فدك، كتاب الرد علی من جوّز علی القدیم البطلان، كتاب النكت و الاغراض فی الإمامة، كتاب الأرزاق و الآجال، كتاب الإنسان^۳،كتاب الإمامة، خصال الكمال، و كتاب نقض ما روی من مناقب الرجال^۴، از جمله آثار اوست. شیخ مفید، مدّتی شاگرد او بوده و كتاب‌های وی را در نزدش قرائت كرده است.^۵ ابن شهرآشوب در المناقب از كتاب خصال الكمال ابو الجیش بلخی، روایتی را از ساده‌زیستی امام علی علیه السلام در دورة خلافتش گزارش كرده است.^۶

هشت. احمد بن محمّد بن كسری بن یسار بن قیراط بلخی

در گزارشی، احمد بن محمّد بن عیسی علوی، دعایی به نام دعاء السامری (از ادعیة قنوت معصومان) را از نسخة احمد بن محمّد بن كسری كه در نیشابور نگاشته، برای شاگردش قرائت می‏كند.^۷

چهار. مقاتل بن مقاتل بلخی

مقاتل بن مقاتل بلخی، از راویان و شاگردان شیعی امام كاظم علیه السلام^۱ و امام رضا علیه السلام^۲ است. او نویسندة یك كتاب روایی بوده است.^۳

پنج. نصر بن صباح (ابو القاسم بلخی)

ابو القاسم نصر بن صباح بلخی، از راویان و نویسندگان شیعی و استاد كشّی است.^۴ نصر بن صباح، دارای كتاب‌هایی بوده كه تاریخ تنها نام دو كتاب او را ثبت كرده است: كتاب معرفة الناقلین و كتاب فرق الشیعة.^۵ به نظر می‌رسد که کتاب معرفة الناقلین وی، کتابی در دانش رجال بوده است.

شش. لیث بن محمّد بن نصر بن لیث بلخی

او در سال ۲۶۱ق، شاگرد احمد بن عبد الصمد مزاحم هروی (خواهرزادة ابو صلت هروی) بوده است.^۶ لیث بن محمّد بن نصر، دارای كتاب بوده و روایات را از كتابش بر شاگردان املا می‏كرده است.^۷

هفت. مظفّر بن محمّد بلخی خراسانی

ابو الجیش مظفّر بلخی ورّاق^۸ (م۳۶۷ق)،^۹ از راویان و متكلّمان مشهور شیعی^۱۰ و