یحیی ختم می‌شود. در سندی، یحیی از پدرش زید۱ و زید از امام چهارم، و در سند دیگر، یحیی به واسطة امام صادق علیه السلام۲ از پدران گرامی‌اش، آن را نقل كرده است. از آن جا كه سه راوی اصلی (متوكّل و فرزندش عمیر و یحیی بن زید) از كسانی هستند كه در بلخ بوده‌‌اند، به احتمال قوی این جلسات در بلخ شكل گرفته است.
دو. جلسة احمد بن علی بلخی: شیخ طوسی، نام «احمد بن علی بلخی» را در شمار راویان با واسطة معصومان آورده است۳ و در توصیف وی گفته است كه او مردی صالح و درستكار است و به تلّعكبری اجازة روایت داده است.۴ از آن جا كه هارون بن موسی تلّعكبری (م۳۸۵ق) اهل مسافرت برای اخذ حدیث است، احتمالاً او به بلخ رفته است و از احمد بن علی بلخی، اجازة روایت گرفته است.
سدة چهارم هجری
سه. جلسة حدیث بشر بن محمّد بن نصر بن لیث بلخی: شیخ طوسی با دو واسطه از ابو نصر بشر بن محمّد بن نصر بلخی عنبری در الأمالی روایت كرده است.۵ در این روایت، ابو المفضّل شاگرد وی است و استادش احمد بن عبد الصمد هروی كه از دایی‌اش ابو صلت روایتی را از امام رضا علیه السلام نقل میكند. به نظر می‌رسد که جلسة حدیث او در بلخ برپا شده باشد.
چهار. جلسة حدیث حسن بن علی بن محمّد عطّار: او استاد شیخ صدوق در بلخ بوده است. شیخ صدوق، حدیث معروف نبوی «حبّب إلیّ من دنیاكم النساء و الطیب، و جعل قرة عینی فی الصلاة» را با سند وی از او در بلخ شنیده است.۶
پنج. جلسة عبد الرحمان بن محمّد بن حامد بلخی(م۳۵۵ق): وی استاد شیخ
