گوشت من است و خونش از خون من و روحش از روح من و اوست كه وزیر من است در زمان زندگی من و خلیفه و جانشین من بعد از وفات من، چنان كه هارون نسبت به موسی بوده، مگر آن که هیچ پیغمبری بعد از من نیست. پس، از او بشنو و اطاعت كن؛ كه او بر حق است».
[۵۰.] بشر بن محمّد بن نصر بن لیث بلخی
شیخ طوسی با دو واسطه از ابو نصر بشر بن محمّد بن نصر بلخی عنبری در الأمالی روایت كرده است.۱ در این روایت ابو المفضّل، شاگرد وی و استادش احمد بن عبد الصمد هروی است كه از دایی‌اش ابو صلت، روایتی را از امام رضا علیه السلام نقل میكند.
[۵۱.] حامد بن شعیب بلخی
ابو العبّاس حامد بن محمّد بن شعیب بن زهیر بلخی، از راویان اهل سنّت ساكن در بغداد بوده است.۲ نام وی در اسناد روایات كتاب‌های شیخ صدوق آمده است. شیخ صدوق، گاه با یك واسطه۳ و گاه با دو واسطه۴ از او روایت كرده است. روایت حامد بن شعیب، در الخصال، چنین است: «پیامبر خدا فرمود: لَا یزَالُ هَذَا الدِّینُ صَالِحاً لَا یضُرُّهُ مَنْ عَادَاهُ أَوْ مَنْ نَاوَأَهُ حَتَّی یكُونَ اثْنَا عَشَرَ أَمِیراً كُلُّهُمْ مِنْ قُرَیش؛۵ این دین، همواره سالم خواهد ماند و هیچ دشمنی به آن آسیبی نخواهد رسانید، تا هنگامی كه دوازده امیر باشند كه همگی از قریش هستند». این روایت با نگاه شیعی، به امامان معصوم علیهم السّلام اشاره دارد، هر چند اهل سنّت برای آن، توجیهات دیگری را بیان می‌كنند.
