یحِبُّونَكَ مِنْ فَوْقِ السَّمَاء؛^۱ ای ابو الحسن! آیا تو را مژده ندهم كه ظرف از بهشت و آب و حوله از فردوس اعلی بود و آن که مهیّا كرد، جبرئیل بود و آن که حوله به دوش تو انداخت، میكائیل بود. قسم به آن که نفس محمّد صلی الله علیه و اله به ‏دست قدرت اوست، پیوسته اسرافیل در نماز، زانوی مرا گرفته بود. او نمی‏گذاشت از ركوع بلند شوم تا آن كه تو نیز به نماز رسیدی و ثواب نماز را درک كردی. آیا مردم، مرا به خاطر محبّتی كه به تو دارم، ملامت می‏كنند، در حالی كه خدا و ملائكه، در بالای آسمان‌ها تو را دوست می‏دارند؟!».

به نظر می‌رسد كه راویانِ چنین روایاتی باید گرایش‌های شدید به شیعه داشته باشند.

(

ولایت‌مدارانة راویان شیعی نزدیك است. با توجّه به این که نام هناد بن ابراهیم نسفی در روایات موضوعه قرار دارد و حتّی اهل سنّت، او را كذّاب و وضّاع می‌دانند،^۱ احتمالاً وی شیعه و یا دارای تمایلات شیعی بوده است. دست كم روایتی كه خوارزمی از او نقل كرده، گویای آن است كه هناد نیز برتریِ امام علی علیه السلام را باور دارد.

خلاصه این روایت طولانی، این گونه است كه پیامبر خدا صلی الله علیه و اله پس از نماز، امام علی علیه السلام را در صف‌های نخست نمی‌بیند و می‌فرماید: چگونه است كه من پسرعمویم علی را نمی‌بینم؟ امام علی از صف آخر پاسخ می‌دهد و پیامبر صلی الله علیه و اله پس از دعوت از او برای آمدن به صف نخست، از او می‌پرسد كه چرا صف اوّل را ترك كرده است و امام پاسخ می‌دهد: «در طهارت خود شك كردم، و به منزل برگشتم. حسن و حسین و فضّه را صدا كردم. كسی مرا جواب نداد. ناگاه از پشت سرم صدای هاتفی را شنیدم كه می‏گفت: ای ابو الحسن! ای پسر عموی پیامبر! چون برگشتم، ظرف طلایی پُر‌ از آب كه روی آن حوله‏ای بود دیدم. حوله را برداشتم، روی شانة خود انداختم و اشاره به آب كردم. آب بر دستم ریخته می‏شد. با آن آب، خود را كاملاً تطهیر كردم. واقعاً به نرمی كره و طعم شهد و بوی مُشك بود. بعد از آن كه تطهیر كردم، دیدم از ظرف و حوله خبری نیست و نفهمیدم چه كسی آن را گذاشت و چه كسی آن را برداشت [همین باعث شد كه به نماز كمی دیر رسیدم]».^۲

پیامبر خدا صلی الله علیه و اله لبخند خود را به امام علی علیه السلام ابراز داشت و ایشان را در آغوش گرفت و بین دو چشم ایشان را بوسید و فرمود: «یا أَبَا الْحَسَنِ أَ لَا أُبَشِّرُكَ أَنَّ السَّطْلَ مِنَ الْجَنَّةِ وَ الْمَاءَ وَ الْمِنْدِیلَ مِنَ الْفِرْدَوْسِ الْأَعْلَی وَ الَّذِی هَیأَكَ لِلصَّلَاةِ جَبْرَئِیلُ وَ الَّذِی مَنْدَلَكَ مِیكَائِیلُ وَ الَّذِی نَفْسُ محمّد بِیدِهِ مَا زَالَ إِسْرَافِیلُ قَابِضاً عَلَی مَنْكِبِی بِیدِهِ حَتَّی لَحِقْتَ مَعِی الصَّلَاةَ وَ أَدْرَكْتَ ثَوَابَ ذَلِكَ أَ فَیلُومُنِی النَّاسُ عَلَی حُبِّكَ وَ الله تَعَالَی وَ مَلَائِكَتُهُ