151
تاریخ حدیث شیعه در ماوراء النهر و بلخ

ایلاق

[۹۲ ].بكر بن علی ابو محمّد حنفی (خثعمی) شاشی

بكر بن علی بن محمّد بن فضل مشهور به الحاكم ابو محمّد، از اساتید شیخ صدوق در منطقة ایلاق بوده است. از آن جا كه وی اصالتاً از اهالی منطقة شاش در ماوراء النهر است، معرفی وی را در ذیل راویان منطقة شاش آورده‌ایم.

[۹۳[جعفر بن علی بن احمد قمی ایلاقی(ابو محمّد)

جعفر بن علی بن احمد، از فقهای قمی است كه در ایلاق سكونت گزیده بود. او دانشمندی ثقه۱ و از مشایخ اجازه۲ به شمار می‌رفت. شیخ طوسی، او را معروف به ابن رازی دانسته و در شمار راویان با واسطه از معصومان علیهم السّلام آورده است.۳

جعفر بن علی قمی ایلاقی، استاد حدیث شیخ صدوق است و صدوق از او با عبارت «رضی الله عنه» یاد می‌کرد.۴ استاد خودِ جعفر نیز صاحب بن عبّاد بوده۵ و همچنین با یك واسطه، از صفوانی (شاگرد كلینی) و با سه واسطه از عبد العظیم حسنی، روایت نقل كرده است.۶

مرحوم سیّد محسن امین، بر این باور است كه در ذكر نام پدر جعفر، اشتباه رخ داده است. خلاصة كلام او چنین است: در بین نویسندگان در بارة چیستی نام پدر جعفر، اختلافاتی رخ داده است. افرادی همچون ابن طاووس در الدروع الواقیة و فلاح السائل، كراجكی در الفهرست و همچنین در سند تفسیر منسوب به امام عسكری علیه السلام نام پدر جعفر را «احمد بن علی» آورده‌اند و صاحب روضات الجنّات به سه اثر از آثار ابو محمّد جعفر بن احمد بن علی ایلاقی به نام‌های

1.. رجال ابن داوود، ص۸۶، ش۳۱۲.

2.. مستدركات علم رجال الحدیث، ج۲، ص۱۷۲.

3.. رجال الطوسی، ص۴۱۸، ش۶۰۳۶.

4.. التوحید، ص۴۱۷ ـ ۴۱۸.

5.. این مطلب، شاهدی بر حضور وی در ایام تحصیلش در ری بوده است.

6.. أعیان الشیعة، ج۴، ص۸۲ ـ ۸۳.


تاریخ حدیث شیعه در ماوراء النهر و بلخ
150

[۹۰ ].محمّد بن عبد الله شاشی

او استاد حسین بن حمدان خصیبی (م۳۳۴ق) در الهدایة الكبری است.۱روایتی كه محمّد بن عبد الله شاشی نقل كرده، گویای آن است كه وی از تفكّر و اعتقاد شیعی برخوردار بوده است. در این روایت طولانی، ابو خالد كابلی پس از هفت سال اعتقاد به امامت محمّد بن حنفیه، در می‌یابد كه امام به حقّ شیعه، امام زين العابدين علیه السلام است.۲

[۹۱ ].محمّد بن یوسف شاشی(شامی / ساشی)

محمّد بن یوسف در آغاز عصر غیبت صغرا و یا اندكی پیش از آن می‌زیسته است. كلینی با دو واسطه، از وی روایت می‌كند.۳

روایتی از وی در باب تولّد امام عصر علیه السلام در كتاب الكافی آمده است كه بیانگر آگاهی وی از ولادت ايشان است. جریان از این قرار است كه محمّد بن یوسف به یك زخم مرض لاعلاج دچار مي‌شود که پزشكان، او را جواب مي‌کنند و هر چه قدر برای علاج آن هزینه مي‌کند، سودی ندارد؛ ولی با دعای امام عصر علیه السلام سلامتی خود را باز می‌یابد. امام در پاسخ نامه او، این گونه می‌نویسد: «البسك الله العافیة و جعلك معنا فی الدنیا و الآخرة؛ خداوند لباس سلامتی و بهبودی بر تو بپوشاند و تو را در دنیا و آخرت با ما قرار دهد».۴

پس از وصول نامه امام، او بهبودی کامل خود را باز می‌یابد و جای زخم پیشین را به پزشکان معالج نشان می‌دهد. آنان می‌گویند: ما دوایی برای این زخم نمی‌شناسیم؛ بی‌گمان از ناحیه خدا شفا یافته‌ای!

1.. الهدایة الكبری، ص۲۲۵ ـ ۲۲۶.

2.. همان ‌جا.

3.. الكافی، ج۱، ص۵۱۹، ح۱۱؛ الإرشاد، ج۲، ص۳۵۷.

4.. الكافی، ج۱، ص۵۱۹، ح۱۱؛ الإرشاد، ج۲، ص۳۵۷.

  • نام منبع :
    تاریخ حدیث شیعه در ماوراء النهر و بلخ
    سایر پدیدآورندگان :
    مهدی غلامعلی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 38512
صفحه از 356
پرینت  ارسال به