لَمْ يُصِرُّوا عَلی ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ) قال: الإصرار أن یذنِب العبد ولا یستغفر، ولا یحدِّث نَفسَه بالتَّوبة، فذلك الإصرار.۱
جابر در بارة معنای اصرار به گناه که در آیة ۱۳۵ سورة آل عمران آمده، چنین روایت می‌کند که امام باقر علیه السلام فرمود: «اصرار به گناه، آن است که بنده گناه کند و هیچ استغفاری برای آن گناه انجام ندهد و نفسش را نیز به توبه وا ندارد».
[۷۰ ].محمّد بن محمّد بن حارث (حرث) بن سفیان حافظ سمرقندی(ابو علی)
نام وی در کتاب‌های رجال نیامده است؛ امّا شیخ صدوق در اسناد کتاب علل الشرائع،۲ به واسطة محمّد بن شاذان، از او روایت کرده است.
برخی این احتمال را داده‌اند که وی همان ابو احمد محمّد بن محمّد زاهد سمرقندی است که صدوق در توحید به واسطة محمّد بن سعید بن عزیز، از وی روایتی را به صورت مرفوع از امام صادق علیه السلام نقل کرده است.۳ احادیث موجود در علل الشرائع، دلالتی بر مذهب وی ندارد و معمولاً به وهب بن منبه یمانی ختم می‌شود.
[۷۱ ].محمّد بن نعیم سمرقندی
از شخصیت وی اطلاعات چندانی در دست نیست. تنها می‌دانیم كه فرزندش حیدر، از راویان معتبر كتب حدیثی بوده است که بخشی از روایات را از پدرش گزارش كرده است.۴
