گرفته‌‌اند، شاهدی است بر خلاقیت، مهارت و هنرمندی عالمان. ممکن است بخشی از ظرافت تحلیل‌‌های طوسی در تلاش‌‌های امروزین یافت نشود، و بخش اعظم استدلال‌‌آوری وی در آثار متأخر تکرار و نوسازی شده باشد، اما هنر [[نویسندگان متأخر]]، نه در ابداع ایده‌‌های جدید و اصیل، بلکه در استفاده ماهرانه از مطالب آشنا، در یک حدود و ثغور نوعیِ مشخص برای ارائه بیانی صحیح و معنا‌دار از مشیّت الهی نهفته است.۱
تفسیرهای شیعیِ مورد مراجعه
العیّاشی، محمد بن مسعود بن عیّاش، تفسیر عیاشی، ۲ جلدی در یک مجلد، (قم، ۱۳۸۰/۱۹۶۰).
البَحرانی، هاشم بن سلیمانی [[سلیمان]]، البرهان فی تفسیر القرآن، ۴ جلدی، (تهران، ۱۳۷۵).
البروجردی، حاج سید ابراهیم، تفسیر جامع، ۷ جلدی، (تهران، بیتا).
فضل الله، الشیخ محمد حسین، من وحی القرآن، ۶ جلدی، (بیروت، ۱۴۰۳/۱۹۸۳).
الحُوَیزی، عبد علی، تفسیر نور الثقلین، ۵ جلدی، (قم، ۱۳۸۳-۱۳۸۵).
الجرجانی، الحسین بن الحسن ابو المحاسن، تفسیر گازُر جَلاء الاذهان و جِلاء الاحزان، ۳ جلدی، (تهران، ۱۳۳۷).
الکاشانی، محسن فَیض، تفسیر الصافی فی کلام الله الوافی، ۴ جلدی، (تهران، ۱۴۱۵/۱۳۷۳).
الکاشانی، نور الدین محمد، تفسیر المعین، ۳ جلدی، (قم، ۱۴۱۰/۱۹۹۰).
المشهدی، المیرزا محمد، تفسیر کنز الدقائق، ۴ جلدی، (قم، ۱۴۱۰/۱۹۹۰).
القمّی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ۲ جلدی، (قم، ۱۳۶۸).
الرازی، ابو الفتوح حسین بن علی، رَوض الجِنان و روح الجَنان، ۸ جلدی، (تهران، ۱۳۹۸) (که به روح الجِنان نیز معروف است).
