83
تفسیر امامیه در پژوهش‌های غربی

ح. سادات ناصری و م. ت. دانش‌‌پژوه، هزار سال تفسیر فارسی، تهران، ۱۳۷۰ش.

محمد بن علی بن محمد شوکانی، فتح القدیر الجامع بین فَنَّیِ الروایة و الدرایة من علم التفسیر، قاهره، ۱۳۴۹/۱۹۳۰ (ویرایش جدید،‌‌ قاهره، ‌‌۱۹۶۴).

محمد بن [[کذا]] حسین طباطبایی،‌‌ المیزان فی تفسیر القرآن، ۲۱ جلد، بیروت، ۱۴۰۳-۱۴۰۵.

ابوعلی فضل طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۶ جلد، بیروت، ۱۳۷۴-۱۳۷۷/۱۹۵۴-۱۹۵۷.

تفسیر العسکری، تفسیری منسوب به امام حسن عسکری، تحقیق: مدرسة الامام المهدی، ۲ جلد، قم، ۱۴۰۹/۱۹۸۸.

B. Abrahamov, Anthropomorphism and Interpretation of the Qurʾān in the Theology of al-Qāsim ibn Ibrāhīm: Kitāb al Mustarshid, Leiden, New York and Cologne, ۱۹۹۶.

˗ M. A. Amir-Moezzi, Le guide divin dans le shiʿisme originel: Aux sources de l’ésotérisme en Islam, Paris, ۱۹۹۲; tr. D. Streight as The Divine Guide in Early Shiʿism: The Sources of Esotericism in Islam, Albany, N. Y., ۱۹۹۴, pp. ۷۹-۹۱, ۱۹۹-۲۰۶ [[ب.ت: امیرمعزی، امامت]].

˗ M. M. Bar-Asher, "Variant Readings and Additions of the Imāmī-Shiʿa to the Quran,” Israel Oriental Studies ۱۳, ۱۹۹۳, pp. ۳۹-۷۴

[[ب.ت: بَر‌‌ اَشِر، دگرخوانش‌‌ها]].

J. Eliash, "‘The Šiʿite Qurʾān’: A Reconsideration of Goldziher’s Interpretation,” Arabica ۱۶, ۱۹۶۹, pp. ۱۵-۲۴ [[ب.ت: الیاش، قرآن شیعی]].

˗ Goldziher, Die Richtungen der islamischen Koransauslegung, Leiden, ۱۹۲۰, pp. ۲۶۳-۳۰۹ [[ب.ت: گلدزیهر، گرایش‌‌ها، صص۲۴۱-۲۸۸]].

˗ E. Kohlberg, "Some Notes on the Imāmite Attitude to the Qurʾān,” in S. M. Stern, A. Hourani, and V. Brown, eds., Islamic Philosophy and the Classical Tradition: Essays Presented to Richard Walzer, Oxford, ۱۹۷۲, pp. ۲۰۹-۲۴

[[ب.ت: کلبرگ، نکاتی]].

˗ Idem, "Authoritative Scriptures in Early Imami Shīʿism,” in E. Patlagean and A. Le Boulluec, eds., Les retours aux écritures, fondamentalismes présents et passés, Louvain and Paris, ۱۹۹۴, pp. ۲۹۵-۳۱۲

[[ب.ت: کلبرگ، مصحف‌‌ها]].


تفسیر امامیه در پژوهش‌های غربی
82

مؤسس زیرفرقه زیدی  ‌‌جارودی که به نام خود او جارودیه نامیده می‌‌شود، منتسب است.۱ البته این تفسیر باقی نمانده است؛ تنها بخشی‌‌هایی از آن در تفسیرِ فوق‌‌الذکرِ علی بن ابراهیم قمی آمده است.۲ عالم جارودی‌‌مذهبِ برجسته دیگری که به نوشتن تفسیر معروف گشته،‌‌ احمد بن محمد هَمَذانی،‌‌ مشهور به ابن عقده (د. ۳۳۳/۹۴۶) است.۳ نهایتا اینکه تفسیر فتح القدیر محمد بن علی شوکانی (د. ۱۲۵۰/۱۸۳۴)،‌‌ که از معروف‌‌ترین و پرکارترین نویسندگان زیدی‌‌مذهب در دوران متأخر است، نیز شایسته ذکر است.

در مورد سنت تفسیری غُلات، نظیر دروزی‌‌ها و نُصَیری‌‌ها، اگرچه قرآن به طور وسیعی در آثار دینی آنها نقل و اغلب تفسیر شده است، هیچ شاهدی دال بر اینکه آنان آثار تفسیریِ مستقلی بر قرآن نوشته باشند وجود ندارد.

سایر منابع

ابو الفتوح حسین بن علی رازی، روض الجِنان و روح الجنان، تهران، ۱۳۴۹ ش.

هاشم بن سلیمان بحرانی، کتاب البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بی‌‌تا.

شرف الدین علی حسین استرآبادی، تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهره، قم، ۱۴۰۷ق.

محمد بن حسین فضل‌‌الله، من وحی القرآن، ۱۱ جلد، بیروت، ۱۴۰۵-۱۰ق.

محمدبن مرتضی کاشانی، کتاب الصافی فی تفسیر القرآن، تهران، بی‌‌تا.

جعفر بن منصور یمن، کتاب الکشف، تحقیق: ر. اشتروتمان، لندن، ‌‌۱۹۵۲.

1.. الذریعة، ج۴، ص۲۵۱.

2.. M. M. Bar-Asher, Sugyōt be faršanūt ha Qorʾān ha šīʿīt ha emāmīt ha qedūma/Studies in Early Imāmī-Shīʿī Qurʾān exegesis (۳rd-۴th/۹th-۱۰th Centuries), Ph.D. diss., Hebrew University of Jerusalem, ۱۹۹۱ (in Hebrew), pp. ۵۰-۵۶
[[ب.ت: بَرـ‌ اَشِر، «ترجمه و نقد»]].

  • نام منبع :
    تفسیر امامیه در پژوهش‌های غربی
    سایر پدیدآورندگان :
    به کوشش محمدعلی طباطبایی و جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 11407
صفحه از 416
پرینت  ارسال به