دو سوره اول قرآن، منسوب به امام حسن عسکری[[ع]] (د. ۲۶۰/۸۷۴).۱ برجسته‌‌ترین تفسیرهای دوران پس از غیبت کبرا عبارت‌‌اند از: التبیان اثر ابو جعفر محمد طوسی (د. ۴۶۰/۱۰۶۷)، مجمع البیان نوشته ابو علی طَبرِسی (د. ۵۴۸/۱۱۵۳)، که به‌‌وضوح بر اساس تفسیر التبیان نوشته شده، و تفسیر پارسیِ رَوض الجِنان اثر ابو الفتوح رازی (ز. نیمه اول قرن ۶/۱۲). برخی از آثار تفسیری بسیار جامع در شیعه امامیه، که عمدتا گردآوری‌‌هایی از منابع پیشین هستند، در ایران دوره صفوی تألیف شدند. در میان این آثار، برجسته‌‌ترین آنها عبارت‌‌اند از: تأویل الآیات اثر شرف الدین علی حسینی استرآبادی (ز. قرن دهم/شانزدهم)، کتاب الصافی نوشته محمد بن مرتضی کاشانی (د. ۱۰۹۱/۱۶۸۰)، و کتاب البرهان اثر هاشم بن سلیمان بَحرانی (د. ۱۱۰۷/۱۶۹۵ یا ۱۱۰۹/۱۶۹۷). از جمله نمایندگان سنت تفسیری امامیه در دوران معاصر اینها هستند: المیزان اثر محمد بن [[کذا]] حسین طباطبایی، و مِن وحی القرآن نوشته محمدحسین فضل‌‌الله. روشن است که مطالب تفسیری شیعیان، به جز در آثارِ ذاتا تفسیری، در همه [[دیگر]] ژانرهای مکتوبات شیعی [[هم]] گسترده‌‌اند.۲
کتاب‌‌های اعتقادی اسماعیلیه حجم زیادی از مطالب تفسیری را در خود جای داده‌‌اند، ولی اطلاع کمی از تألیفات خاص تفسیری آنان در دست است. در میان آثار تفسیری اندکی که به دست ما رسیده است، اساس التأویل داعي اسماعیلی نعمان بن حَیّون مغربی (د. ۳۶۳/۹۷۳-۹۷۴) و کتاب الکشف منسوب به داعي جعفر بن منصور یَمَن (ز. نیمه اول قرن چهارم/دهم) قابل ذکرند.۳
سنت تفسیری زیدیه تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده، و بسیاری از آثار تفسیری آنان هنوز به شکل نسخه‌‌های خطی هستند. قاسم بن ابراهیم رَسّی (د. ۲۴۰/۸۶۰)، الناصر لِلحق اُطروش (د. ۳۰۴/۹۱۷)، و ابو الفتح ناصر بن حسین دیلمی (د. ۴۴۴/۱۰۵۲) از جمله امامان زیدی هستند که به داشتن تفسیر مشهورند.۴ یک اثر تفسیری نیز به ابو الجارود زیاد بن منذر،
1.دربارۀ دو تفسیر منسوب به امامان صادق و عسکری(ع) ن.ک: مقالات هفتم و هشتم همین کتاب در صفحات ۱۵۵ و ۱۷۱ به بعد.
2.. برای فهرست مفصلی از آثار تفسیری شیعه، ن.ک: الذریعة، ج۳، صص۳۰۲-۳۰۷، ج۴، صص۲۳۱-۳۴۶.
3.. برای اطلاع از دیگر تفسیرهای اسماعیلی ن.ک:
I. K. Poonawala, Biobibliography of Ismāʿīlī Literature, Los Angeles, ۱۹۷۷, index, s.vv. tafsīr, taʾwīl.
4.. الذریعة، ج۴، صص۲۵۵، ۲۶۱؛
B. Abrahamov, Anthropomorphism and Interpretation of the Qurʾān in the Theology of al-Qāsim ibn Ibrāhīm: Kitāb al Mustarshid, Leiden, New York and Cologne, ۱۹۹۶, pp.۱۷-۴۳.
