نمونه دیگر، در باره آیاتی است که کلمه «طیّبه» را به درخت تشبیه می‌کنند. قرآن می‌فرماید:
۰.(أَ لَم تَرَ کیفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیبَةً کشَجَرَةٍ طَیبَةٍ أَصلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرعُهَا فىِ السَّمَاءِ. تُؤتى أُکلَهَا کلَ حِینِ بِإِذنِ رَبِّهَا وَ یضرِبُ اللَّهُ الأَمثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُم یتَذَکَّرُونَ. وَ مَثَلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجتُثَّت مِن فَوقِ الأَرضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ.
۰.آیا ندیدى خداوند چگونه مثل زده است: سخن پاک، مانند درختى پاک ریشهاش استوار و شاخهاش در آسمان است. هر دم به اراده الهى میوهاش را مىدهد. و خداوند براى مردم مثل می‌زند؛ شاید که پند گیرند. و سخن ناپاک، به درختى ناپاک مىماند که از روى زمین کنده شده است و استقرار ندارد).
روایتی از امام صادق علیه السلام در دست داریم که در باره درخت پاک در این آیه، می‌فرماید:
۰.رسولُ اللّٰه صلی الله علیه و اله أصلُها، و أمیرُ المؤمنینَ علیه السلام فَرعُها، و الأئمّةُ مِن ذریِّتِهِما أغصانُها و عِلمُ الأئمّةِ ثَمَرتُها و شیعَتُهُم المُؤمنونَ وَرَقُها.... واللّهِ إنَّ المؤمنَ لَیولَدُ فتَورَّقَ وَرَقَةٌ فیها و إنَّ المؤمنَ لَیموتُ فتَسقُطُ وَرَقَةٌ مِنها.
۰.رسول خدا صلی الله علیه و اله ریشه آن درخت است، امیر المؤمنین علی علیه السلام تنه آن، و امامان از
