247
تفسیر روایی جامع (۱)

درآمد

در عصر حضور اهل بیت علیهم السّلام، راویان و مفسّران می‏توانستند پرسش‏های قرآنیِ خود را مستقیم و یا با واسطه استادان خود، از ایشان بپرسند و پاسخ آن را بدون هیچ دغدغه ذهنی، در فرایند فهم خود از قرآن وارد کنند. با آغاز عصر غیبت، زمینه این ارتباط بسیار کم شد و تکیه‏گاه مفسّران، بیش‌تر، منابع مکتوبی گشت که این گفت و گوها و روایات را ثبت و گردآوری کرده بودند. این روایات، گاه در تک‌نگاری‏های مرتبط با تفسیر قرآن۱ و بیش‏تر در مجموعه‏های حدیثی یافت می‏شدند؛ منابع گسترده و گاه پراکنده‏ای که لزوم مراجعه به آن‏ها را در جای خود نشان دادیم.۲ در آن جا گفتیم که در شیوه جدید تفسیر روایی، نیاز است همه منابع حدیثی را به صورت کامل در نظر داشته باشیم و منابع خود را به چند مأخذ موجود و محدود تفسیر روایی، منحصر نکنیم. این بدان معنا است که برای پژوهش‏های قرآنیِ مستند به حدیث و نزدیک شدن به تفسیر واقعی اهل بیت علیهم السّلام، باید همه منابع حدیثی نیز شناسایی و اعتبارسنجی شوند تا از هر یک به تناسب و در خور محتوا و جایگاه خود، استفاده شود. روشن است که چنین کار بزرگ و گسترده‏ای، فراتر از توان یک تن و نیز مسئولیت این کتاب است. از این رو، در این جا تنها به بررسی منابع مکتوبی می‏پردازیم که همّت اصلی مؤلّفانشان گردآوری روایات ناظر به قرآن بوده است. این بررسی، بسیار مختصر و به شیوه توصیفی ـ گزارشی است؛ زیرا همه این منابع به صورت تفصیلی واکاوی و در کتاب‏ها و

1.. مانند: تفسیر جابر بن یزید جُعفی، تفسیر ابان‏ بن تَغلِب و تفسیر ابو الجارود.

2.. ر.ک: «گام هشتم: گردآوری روایات تفسیری».


تفسیر روایی جامع (۱)
246
  • نام منبع :
    تفسیر روایی جامع (۱)
    سایر پدیدآورندگان :
    عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 36431
صفحه از 311
پرینت  ارسال به