شیوه لغتدانان، ارائه معنای کاربردی واژه است؛ اما بیشتر آنان تمایز معنای اصطلاحی و عرفی یا مجازی و حقیقی را گزارش نمیکنند. بنا بر این، گفته لغتدانان تنها در صورت همراهیِ قرائن دیگر و حصول اطمینان، اعتبار مییابد.
در شیوه لغتشناسیِ اجتهادی، باید علاوه بر مطالعه کتابهای لغت کهن و مهم، از این منابع نیز استفاده شود: ۱. کتابهای غریب القرآن و غریب الحدیث، ۲. متون کهن، ۳. کتابهای فروق اللغه، ۴. متون دینی، ۵. متضادها، ۶. گزارههای تفسیری.
مرحله پایانیِ لغتشناسی اجتهادی بعد از تتبّع منابع، اجتهاد و اندیشهورزی در مطالبِ گردآمده است.
یکی از روشهای نقد معنای به دست آمده، جایگذاری آن در آیات و روایات مشتمل بر آن واژه است.
پرسش و پژوهش
۱. شیوه واژهشناسی اجتهادی را بیان کنید.
۲. منابع مهم واژهشناسی اجتهادی را توضیح دهید.
۳. چهار واژه قرآنیِ پر کاربرد و کم کاربرد را به شیوه اجتهادی، واژهشناسی کنید.
۴. شیوه واژهشناسی دو تن از خاورشناسان ـ به دلخواه ـ، را نقد و بررسی کنید.