175
تفسیر روایی جامع (۱)

می‏آید ـ کتاب‏های فروق اللغة هستند. این کتاب‏ها، واژه‏های با معانی مشابه را در کنار هم می‏آورند و سپس، به تفاوت‏های آن‏ها می‏پردازند. این تفاوت‏ها گاه در اصلِ معنا است، و گاه ناظر به کاربرد واژه. ما در سیر گردآوری کاربرد‏های فراوان واژه و نیز مراجعه به کتب لغت و غریب القرآن و غریب الحدیث، با واژه‏هایی رو به رو می‌شویم که با واژه مورد کاوش ما، مترادف هستند و فهم آن‏ها، به گونه مستقیم در فهم واژه مؤثّر است.۱ پی‌جویی تفاوت‏های ظریف این واژه‌‌های مترادف، موجب می‏شود که از گستره و مرزهای معناییِ واژه مورد کاوش آگاه شویم. کتاب‏های گوناگون و متعدّدی به نام فقه اللغة و فروق اللغه نوشته شده‏اند؛۲ امّا این کتاب‏ها نیز مانند کتاب‏های لغت، یکسر و به طور عام قابل استناد نیستند. نظرات مطرح شده در این کتاب‏ها سودمندند؛ امّا تنها در کنار مراجعه به بقیه منابع و به ویژه پیمودن شیوه اجتهادی و گردآوری فراوان و انبوه کاربردها، قابلیت استناد دارند. واکاوی معناییِ مترادف‏هایی مانند «حمد» و «مدح»، «ضلالت» و «غوایت»، و «ریب» و «شک» می‌تواند به درک بهتر این مطالب کمک کند.

۳. متون کهن و ادبی

منبع اصلی ما، متون باقی‏مانده از ادبیات عرب است؛ متونی که نسبت به عصر نزول قرآن، معاصر و یا اندکی متأخّرند. به موجب این معاصرت است که می‌توان کاربرد واژه‏ها را در این متون، برای فهم واژه‏های به کار رفته در متون دینی نیز مورد استفاده و استناد قرار داد. متون کهن و ادبی می‏توانند نشان ‏دهند که کاربرد واژه در فرهنگ عربی، چه نسبتی با کاربرد آن در متون دینی دارد. تتبّع و گردآوری کاربردهای گوناگون واژه در دلِ متون کهن و کنار هم

1.. در واقع، لغت‏دانان نیز برای تفسیر واژه‏ها، از همین واژه‏های مترادف و مشابه سود می‏جویند و واژه‏های مشکل را با واژه‏هایی متداول‏تر، زود فهم‏تر و ساده‏تر، تفسیر می‏کنند.

2.. مانند: فقه اللّغة، ثعالبی فروق اللغة، عسکری (م۳۹۵ق)؛ لمع البرق فی معرفة الفرق، اثر شیخ ابراهیم کفعمی (م۹۰۵ق)؛ جامع ‏الشّتات فی فروق اللّغات، طُرَیحی نجفی (م۱۰۹۵ق)؛ فروق اللّغات، جزایری (م۱۱۵۸ق) و فروق اللّغات، شیرازی (از دانشمندان سدۀ سیزدهم هجری).


تفسیر روایی جامع (۱)
174

نیز چگونگی داد و ستد زبانی و فرهنگی میان قرآن و آن‏ها نیز توجّه شایانی می‌شود. این داد و ستد، در بسیاری از واژه‏های قرآنی مانند: (حطّة)۱، (عصینا)۲، (راعنا)۳ و (محراب)۴ قابل پیگری و ردیابی است. در برخی از تفاسیر کهن شیعی نیز چنین تلاش‏هایی به چشم می‌خورد. شیخ طوسی در معناشناسی واژه (راعنا)۵ چنین آورده است:

۰.و قَال أبو جَعفَر علیه السلام: «هذِهِ الکَلِمَةُ سَبٌّ بِالعِبرانیّةِ، إلیه کانوا یَذهَبونَ». قالَ الحسینُ بنُ علیِّ المَغرِبی: فَبَحَثتُهُم عَن ذلکَ فَوَجَدتُهُم یَقولونَ: «راع رن»۶. قال: عَلَى مَعنى الفسادِ و البَلاءِ.۷

۰.امام باقر علیه السلام فرمود: «این کلمه، دشنامی است به زبان عبری و [یهودیان عصر پیامبر صلی الله علیه و اله نیز] همین معنا را اراده می‌کردند». حسین بن علی مغربی می‌‌گوید: من از عبری‌زبانان در این باره جست و جو کردم و دریافتم که می‌گویند: «راع رن»؛ به معنای تباهی و گرفتاری.

این مهم، نیازمند آشنایی با زبان‏های عبری و هند و اروپایی و تسلّط بر دانش زبان‏شناسی است که هنوز برای بسیاری، دور از دسترس می‏نماید.۸

۲. کتاب‌های فروق اللغه

دیگر منبع در دسترس ـ که بیش‏تر به کار درک ظرافت‏ها و مرزها و حدود معانی واژه‏ها

1.. سورۀ بقره: آیۀ ۵۸ و سورۀ اعراف: آیۀ ۱۶۱.

2.. سورۀ بقره: آیۀ ۹۳ و سورۀ نساء: آیۀ ۴۶.

3.. سورۀ بقره: آیۀ ۱۰۴ و سورۀ نساء: آیۀ ۴۶.

4.. سورۀ آل عمران: آیۀ ۳۷ و ۳۹ و سورۀ مریم:‌ آیۀ ۱۱ و سورۀ ص: آیۀ ۲۱.

5.. بقره: آیۀ ۱۰۴.

6.. احتمال تصحیف در ضبط و کتابت این کلمه، دور از ذهن نیست.

7.. التبیان فی تفسیر القرآن: ج۱ ص۳۸۹.

8.. آیة اللّٰه محمّد جواد بلاغی نیز در تفسیرش به این نکته توجه کرده است (آلاء الرحمان: ج۱ ص۱۱۳). گفتنی است که این کار، در پژوهشکدۀ تفسیر اهل بیت وابسته به مؤسّسۀ علمی ـ فرهنگی دار الحدیث نیز آغاز شده و به زودی شاهد نشر مقاله‏های به دست آمده خواهیم بود.

  • نام منبع :
    تفسیر روایی جامع (۱)
    سایر پدیدآورندگان :
    عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 36697
صفحه از 311
پرینت  ارسال به