و تأویل قرآن، از طریق تعلیم پیامبر خدا صلی الله علیه و اله، به امام علی علیه السلام انتقال یافته و آن حضرت نیز این علم را به فرزندانشان تعلیم فرموده است.۱
چکیده
اعتبار سنّت، یکی از مهمترین مبناهای صدوری برای تفسیر روایی است.
مراد از اعتبار، کشف اطمینانیِ سنّت، از مراد الهی در آیات قرآنی است.
سنّت به دو بخش سنّت نبوی و سنّت اهل بیت علیهم السّلام قابل تقسیم است و اعتبار هر یک، نیاز به اثبات دارد.
دلایل اعتبار سنّت پیامبر صلی الله علیه و اله در تفسیر قرآن، ریشه در آیاتی چون (لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ)، لزوم عدم لغویت، سیره تبیین‌گرانه آن حضرت و اجماع امّت دارد.
دلایل اعتبار سنّت اهل بیت علیهم السّلام در تفسیر، عبارت است از: ۱. احادیث فراوان پیامبر صلی الله علیه و اله در وجوب تمسّک به اهل بیت (مانند حدیت متواتر ثقلین)؛ ۲. مرجعیت علمی اهل بیت پس از پیامبر و به ارث بردن دانش وی؛ ۳. احادیثِ نشان دهنده یکسانی و موافقت گفتار و رفتار ایشان با سخن و کردار پیامبر صلی الله علیه و اله.
پرسش و پژوهش
۱. دیدگاه قرآنیون را در باره استفاده از سنّت در تفسیر قرآن، نقد کنید.
۲. با استناد به روایات دو کتاب بصائر الدرجات و الکافی، یکسانیِ دانش تفسیری اهل بیت علیهم السّلام را اثبات کنید.
۳. با توجّه به روایات ناظر به آیه ۴۹ سوره عنکبوت، رابطه قرآن و اهل بیت پیامبر را توضیح دهید.
