است که حتّی اگر بخواهید، نمیتوانید عدالت را میان همسرانتان رعایت کنید. امام صادق علیه السلام مراد از رعایت «عدالت لازم» میان همسران را عدالت در تأمین نیازهایشان و مراد از «عدالت ناممکن» را عدالت در دوست داشتن آنان دانسته است.۱
۶. توضیح اشارات
تبیین اشارات قرآن، یکی دیگر از برکات روایات تفسیری است، مانند بهرهگیری از آیه (مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِیلُ ٱلَّتِى أَنتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ؛۲ این تندیسها چیست که بدانها روى آورده و به پرستش آنها ایستادهاید؟) برای نکوهش عدّهای که سرگرم بازی شطرنج بودند.۳ نمونه دیگر، استدلال به آیه (یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ)۴ برای اثبات حجّیت شیاع۵ در جامعه اسلامی است.۶
۷. تبیین متشابهات
بخشی از روایات تفسیری، به تبیین آیات متشابه اختصاص دارند.۷ برای نمونه، امام
1.. الکافی: ج۵ ص۳۶۲ ح۱ : سَأَلَ ابنُ أَبِی العَوجَاءِ هِشَامَ بنَ الحَکمِ فَقَالَ لَه: «ألَیسَ اللَّه حَکیماً؟». قَالَ: «بَلَى وهُوَ أَحکمُ الحَاکمِینَ». قَالَ: «فَأَخبِرنِی عَن قَولِه عز و جل: (فَانکحُوا ما طابَ لَکم مِنَ النِّساءِ مَثنى وثُلاثَ ورُباعَ فَإِن خِفتُم أَلَّا تَعدِلُوا فَواحِدَةً). ألَیسَ هَذَا فَرضاً؟». قَال: بَلَى. قَال: «فَأَخبِرنِی عَن قَولِه عز و جل: (و لَن تَستَطِیعُوا أَن تَعدِلُوا بَینَ النِّساءِ و لَو حَرَصتُم فَلا تَمِیلُوا کلَّ المَیلِ)، أَیُّ حَکیمٍ یتَکلَّمُ بِهَذَا؟!». فَلَم یکن عِندَه جَوَابٌ، فَرَحَلَ إِلَى المَدِینَةِ إِلَى أَبِی عَبدِ اللَّه علیه السلام فَقَالَ: «یا هِشَامُ، فِی غَیرِ وَقتِ حَجٍّ و لَا عُمرَةٍ ؟!». قَالَ: «نَعَم ـ جُعِلتُ فِدَاکَ ـ لأَمرٍ أَهَمَّنی. إِنَّ ابنَ أَبِی العَوجَاءِ سَأَلَنِی عَن مَسأَلَةٍ لَم یکن عِندِی فِیهَا شَیءٌ». قَالَ: «و مَا هِی؟». قَالَ: فَأَخبَرَه بِالقِصَّةِ. فَقَالَ لَه أَبُو عَبدِ اللَّه علیه السلام: «أَمَّا قَولُه عز و جل: (فَانکحُوا ما طابَ لَکم مِنَ النِّساءِ مَثنى و ثُلاثَ و رُباعَ فَإِن خِفتُم أَلَّا تَعدِلُوا فَواحِدَةً) یعنِی فِی النَّفَقَةِ و أَمَّا قَولُه: (و لَن تَستَطِیعُوا أَن تَعدِلُوا بَینَ النِّساءِ و لَو حَرَصتُم فَلا تَمِیلُوا کلَّ المَیلِ فَتَذَرُوها کالمُعَلَّقَةِ) یعنِی فِی المَوَدَّةِ». قَالَ: فَلَمَّا قَدِمَ عَلَیه هِشَامٌ بِهَذَا الجَوَابِ و أَخبَرَه، قَالَ: «و اللَّه مَا هَذَا مِن عِندِک».
2.. انبیا: آیۀ ۵۲.
3.. مجمع البیان: ج۷ ص۹۴.
4.. توبه: آیۀ ۶۱.
5.. شیاع، به معنای «شیوع خبر میان جامعه» در مواردی مانند دیدن هلال ماه، حجّت است و میتواند مبنای عمل قرار گیرد.
6.. الکافی: ج۵ ص۲۹۹ ح۱.
7.. آیۀ متشابه، بیشتر بر آیهای اطلاق میشود که معنای ظاهری و مفهوم ابتداییِ آن، با مبانی اعتقادی و فکریِ برآمده از قرآن و عقل و یا دیگر مسلّمات دینی، ناسازگار مینماید. از همین رو، نمیتوان پذیرفت که مقصود (( گویندۀ حکیم، همان معنای ظاهری باشد. معنای بدوی آیات متشابه، به وسیلۀ آیات محکم قرآن نفی میشود و زمینۀ تأویل آنها فراهم میآید. پی بردن به معنای تأویلی و مراد اصلی این آیات، در گرو یافتن و گردآوری قرینهها است. آیۀ هفدهم سورۀ حاقّه: (وَ یَحمِلُ عَرشَ رَبِّکَ فَوقَهُم یَومَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ؛ و عرش پروردگارت را در آن روز، هشت فرشته بر سر خود بر میدارند) و آیۀ دهم سورۀ فتح: (یَدُ ٱللَّهِ فَوقَ أَیدِیهِم؛ دست خدا بالای دستان آنها است) دو نمونه از آیات متشابهاند.