اثر چندانی در این مقبولیت نداشته و بسیاری از جوامع روایی۱ و کتاب‌های تفسیری،۲ از آن حدیث نقل کردهاند. علامه طباطبایی مؤلّف تفسیر المیزان در باره این کتاب مینویسد:
۰.بهترین اثری که از میان منابع تفسیری به دست ما رسیده، کتاب تفسیر منسوب به شیخ ما عیّاشی است؛ کتابی ارزشمند که امروزه نیز منتشر شده و در اختیار خوانندگان گرامی است. از هزار سال پیش تا کنون، نزدیک به یازده قرن است که عالمان رشته تفسیر، این کتاب را به عنوان متنی پذیرفتنی، به شمار آوردهاند؛ بی آنکه ایرادی بر آن بگیرند و یا طعنهای بر آن بزنند. مؤلّف این کتاب، شیخ والامقام، ابو نضر محمّد بن مسعود بن محمّد بن عیّاش تمیمی کوفی سمرقندی، از علمای بزرگ شیعه و از استوانههای حدیث و تفسیر روایی در اواخر سده سوم هجری است. همه دانشمندانی که پس از او آمدهاند، بر بزرگیِ او و جایگاه رفیع علمی و گستردگیِ فضل او اتّفاق نظر دارند. دانشمندان علم رجال نیز همداستاناند که او فردی مورد وثوق و شناختهشده است که در نقل از مشایخ حدیثی، راستگو است. محدّثانی سرشناس نیز از وی روایت میکنند؛ مانند شیخ کشّی صاحب کتاب الرجال که از شاگردان او نیز بوده، و شیخ جعفر بن محمّد بن مسعود عیّاشی که فرزند او است.۳
روایات تفسیر عیّاشی، افزون بر تفسیر آیات و استشهاد به آنها،۴ به معناشناسی واژهها۵ و گزارش وقایع تاریخیِ مرتبط با نزول آیات۶ نیز پرداخته است. در تفسیر عیّاشی، روایات فقهی و ناظر به آیات الاحکام (آیات مشتمل بر حکم فقهی) بیش از دیگر تفسیرهای متقدّم
1.. برای نمونه، ر.ک: وسائل الشیعة: ج۱ ص۲۷۳ و ۴۶۶، ج۲ ص۱۲۲، ج۳ ص۳۷۸ و… ؛ بحار الأنوار: ج۲ ص۲۰ و ۲۱، ج۳ ص۲۶۰ و موارد بسیار دیگر.
2.. ر.ک: تفسیر الصافی: ج۱ ص۱۶ و ۱۹ و… ؛ تفسیر نور الثقلین: ج۱ ص۲۰ و ۷۶ و… ؛ البرهان فی تفسیر القرآن: ج۱ ص۵۱، ج۲ ص۷۶ و موارد فراوان دیگر.
3.. تفسیر العیّاشی: ج۱ ص۱.
4.. برای نمونههایی در تفسیر آیات، ر.ک: همان ص۱۲۱ ح۱۲۴.
5.. برای نمونههایی در تفسیر واژهها، ر.ک: همان ص۱۷۶ ـ ۱۷۷.
6.. برای نمونههایی از بیان وقایع تاریخی، ر.ک: همان ص۲۷۳ ح۵۹۲ و ۵۹۴ ص۳۴۶ ح۸۰۳ .
