183
جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه

۳. متکلمان امامیه در مدرسه بغداد مانند معتزلیان، وجود مستقل عقل را انکار کردند.با این حال برخلاف معتزله، از نظر شیخ مفید و کراجکی عقل عَرَض است. کراجکی آشکارا همه روایات موجود درباره وجود مستقل عقل را مَجاز دانست. این دیدگاه تا اندازه‌ای به اندیشه هشام بن حکم در کوفه نزدیک است. البته، سید مرتضی و دیگر متکلمان مدرسه بغداد - برخلاف شیخ مفید و کراجکی - به‌کلی با معتزلیان همراه شده و عقل را مجموعه‌ای از علوم ضروری دانستند.

کتاب‌نامه

۱. ابن تیمیه، تقی‌الدین، الرد علی المنطقیین، بیروت: دارالکتب العلمیة، ۱۴۲۳ق.

۲. ابن ابی الدنیا، العقل و فضله، بی‌جا: موسسة الکتب الثقافیه، ۱۴۱۳ق.

۳. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، الموضوعات، مدینه: المکتبة السلفیه، ۱۳۸۶ق.

۴. اشعری، ابوالحسن، مقالات الاسلامیین واختلاف المصلین، ویسبایدن: فرانس شتاینر، ۱۴۰۰ق.

۵. امام قاسم، قاسم بن محمد، الاساس لعقائد الاکیاس، صعده: مکتبة التراث الاسلامی، ۱۴۲۱ق.

۶. ایجی، میرسید شریف، شرح المواقف، قم: الشریف الرضی، ۱۳۲۵ق.

۷. برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم: دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ش.

۸. البیهقی، احمد بن حسین، شعب الایمان، بیروت: درالکتب العلمیة، ۱۴۱۰ق.

۹. پاکتچی، احمد، «کتاب العقل داوود بن محبر؛ کوششی در جهت تحلیل کتاب و بازسازی یک نظریه»، پژوهشنامه فلسفه دین، ش۱، ۱۳۸۱ش.

۱۰. توحیدی، ابوحیان، الامتاع و المؤانسة، بیروت: مکتبة عنصریة، ۱۴۲۴ق.

۱۱. جاحظ، عمر بن بحر، رسائل الجاحظ، بیروت: ‌دار ومکتبة الهلال، ۲۰۰۲م.

۱۲. جیلانی، رفیع الدین محمد بن محمدمؤمن، الذریعة الی حافظ الشریعة، قم: دارالحدیث، ۱۴۲۹ق.

۱۳. حلبی، ابو الصلاح، تقریب المعارف، قم: انتشارات الهادی، ۱۴۰۴ق.

۱۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، بیروت-دمشق: دارالقلم - الدار الشامیة، ۱۴۱۲ق.

۱۵. رضایی، محمد جعفر و محمد نصیری، «نظریه امامت باطنی در تشیع نخستین» در بوته نقد، فصلنامه نقدونظر، ۱۳۹۱ش.

۱۶. سبحانی، محمد تقی، «کلام امامیه: ریشه‌ها و رویش‌ها»، فصلنامه نقد و نظر، ش۶۵، ۱۳۹۱ش.

۱۷. الشرفی، احمد بن محمد بن صلاح، شرح الاساس الکبیر، صنعاء: دارالحکمة الیمانیة، ۱۴۱۱ق.


جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه
182

کتاب الحدود والحقایق بیان شده، سه تعریف دوم، سوم و چهارم مشابه تعریف اشاعره از عقل‌اند. از این میان، تعریف چهارم حتی از نظر عبارت نیز با آنچه فخر رازی در المحصل بیان کرده است۱ همانندی دارد. تعریف دوم نیز مانند تعریف اشعری از عقل۲ و تعریف سوم همان تعریف قاضی ابوبکر باقلانی است.۳ آنچه در این سه تعریف توجه پژوهشگر را به خود جلب می‌کند، عدم توجه به درک حسن و قبح افعال توسط عقل است.۴ این که اشاعره عقل را این‌گونه تعریف کرده‌اند، بدان دلیل است که با معتزله در این بحث اختلاف داشته‌اند. به همین دلیل معتزله هرچند عقل را مجموعه علوم می‌دانند؛ اما علم به حسن و قبح افعال را نیز جزء این علوم می‌دانند. تعریف نخست نیز از اساس با همه تعاریف دیگر و به‌ویژه‌ تعریف موجود در کتاب الذخیره ناسازگار است.

جمع‌بندی

با توجه به آنچه در مقاله آمد می‌توان سیر تطور دیدگاه امامیه در بحث ماهیت عقل را از مدرسه کوفه تا مدرسه بغداد در سه مرحله بیان کرد:

۱. حدیث‌گرایان مدرسه کوفه، عقل را موجودی مستقل و روحانی (غیرجسمانی) می‌دانستند. خداوند این عقل را میان انسان‌ها تقسیم کرده و انسان‌ها به کمک و مدد آن خوب و بد را می‌فهمند. با این حال، گزارش‌هایی که در آنها به کیفیت بهره‌مندی انسان‌ها از عقل پرداخته شده است، گاه متفاوت‌اند. بنا به برخی آنها رابطه عقل و انسان تنها مانند رابطه انسان و نور است و انسان‌ها تنها از نور عقل بهره‌مند می‌شوند. در حالی که بنا به برخی شواهد این رابطه ترکیبی است و عقل با انسان‌ها ترکیب می‌شود. متکلمان مدرسه کوفه توجهی به وجود مستقل و نورانی عقل نداشته‌اند و عقل را حالت و قوه‌ای نفسانی می‌دانسته‌اند که خداوند به انسان‌ها اعطا کرده است.

۲. عالِمان امامیه در مدرسه قم، درواقع، ادامه‌دهنده دیدگاه‌های محدثان مدرسه کوفه بوده‌اند. البته، در مواردی مانند کلینی با این که ‌گرایش‌هایی به جریان متکلمان کوفه دیده‌ می‌شود؛ ولی تلاش شده تا بین دیدگاه متکلمان و محدثان کوفه جمع شود.

1.. فخر رازی، المحصل، ص۲۵۱.

2.. ایجی، شرح المواقف، ج۶، ص۴۶- ۴۷.

3.. همان، ص۴۷.

4.. خود اشاعره، آشکارا به این تفاوت اشاره کرده و بدان پرداخته‌اند (نک: ایجی، شرح المواقف، ج۶، ص۴۷).

  • نام منبع :
    جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعی از پژوهشگران؛ زیر نظر محمدتقی سبحانی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1396
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 35454
صفحه از 572
پرینت  ارسال به