171
جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه

بلوغ پوشش آن برداشته شده و نوری در قلب انسان قرار می‌گیرد که به‌وسیله آن فرائض و سنت‌ها و خوب و بد را تشخیص می‌دهد.۱ بنا به روایتی دیگر که یزید بن حسن۲ از امام کاظم علیه السلامو ایشان با واسطه پدرانشان از پیامبر اکرم صلی الله علیه و الهنقل کرده‌اند، عقل از نوری مخزون و مکنون در علم الهی آفریده شده است۳ در روایت دیگر سماعة بن مهران۴ از امام صادق علیه السلامنقل کرده است که عقل نخستین موجود «روحانی» است که خداوند از نور خود آفریده است. این عقل همیشه پیرو دستورات الهی است و هیچ گاه از اوامر خداوند روی بر نمی‌گرداند.۵

ارتباط این عقل فرامادی با انسان نیز جنبه‌های انسان‌شناسی عقل را در دیدگاه این گروه نشان خواهد داد. در دیدگاه این گروه خداوند عقل را که ماهیتی مستقل از انسان داشت، به انسان‌ها هدیه کرده و هر کس به میزانی از آن بهره‌مند می‌شود. در حدیثی که ابوهاشم جعفری از امام رضا علیه السلامنقل می‌کند، عقل هدیه‌ای الهی به انسان‌ها دانسته شده است.۶ در عبارتی مشابه که سند آن به اصبغ بن نباته و از طریق او به امام علی علیه السلاممی‌رسد، عقل موجودی جدا از آدم بود که خداوند آن را به او عرضه کرد.۷

بنا به دیدگاه حدیث‌گرایان امامیه بخش مهمی از عقل انسان اکتسابی نیست و تلاش انسان

1.. شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۹۸.

2.. وی غلام زید بن علی بوده است و روایاتی انگشت‌شمار از او در منابع امامیه موجود است.

3.. شیخ صدوق، الخصال‌، ج۲، ص۴۲۷.

4.. وی از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السلامبوده است. رجالیان شیعه وی را ثقه دانسته‌اند (نجاشی، فهرست اسماء، ص۱۹۳-۱۹۴).

5.. (کلینی، الکافی‌، ج۱، ص۲۰- ۲۱)؛ هرچند محدثان امامیه عقل را موجودی مستقل و جوهری مجزا از انسان می‌دانستند؛ ولی تبیینی متفاوت با فیلسوفان و برخی از اندیشه‌های یونانی داشتند. برای مثال، در این دیدگاه ردپایی از اندیشه‌های فلسفی مانند عقول عشره و افلاک دیده نمی‌شود. درباره نقد برداشت‌های فلسفی و عرفانی از روایات بابِ عقل، نک: مجلسی، بحار الانوار، ج۱، ص۲۵-۳۰؛ جیلانی، الذریعه، ج۱، ص۱۲۳. همچنین برای نمونه‌هایی که در آنها سعی شده است این دو تفکر را با هم تطبیق دهند (نک: حافظ برسی، مشارق انوار الیقین، ص۴۵؛ میرداماد، التعلیقه علی اصول الکافی، ص۴۰؛ ملاصدرا، شرح الاصول الکافی، ج۱، ص۲۱۶).

6.. «العقل حباء من الله» (کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۴).

7.. «الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ عنْ علِی علیه السلام قال: هبط جبْرئِیلُ على آدم علیه السلام فقال یا آدمُ إِنِّی أُمِرْتُ أنْ أُخیرک واحِدةً مِنْ ثلاثٍ فاخْترْها ودعِ اثْنتینِ فقال لهُ آدمُ یا جبْرئِیلُ وما الثّلاثُ فقال الْعقْلُ والْحیاءُ والدِّینُ فقال آدمُ إِنِّی قدِ اخْترْتُ الْعقْل فقال جبْرئِیلُ لِلْحیاءِ والدِّینِ انْصرِفا ودعاه ‏فقالا یا جبْرئِیلُ إِنّا أُمِرْنا أنْ نکون مع الْعقْلِ حیثُ کان قال فشأْنَکمَا وَعَرَج» (کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۰- ۱۱).


جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه
170

حال او نیز کمتر به ماهیت و چیستی عقل پرداخته است و سخنان وی درباره دیدگاه مدرسه بغداد صرفاً کلی‌گویی است و به‌جزئیات دیدگاه دانشیان بغداد نپرداخته است.

بنابراین، در این مقاله به سیر تطور دیدگاه امامیان نخستین در بحث از ماهیت عقل خواهیم پرداخت. از همین‌رو، نخست به بررسی دیدگاه حدیث‌گرایان و متکلمان امامیه در مدرسه کوفه و چگونگی امتداد دیدگاه آنان در مدرسه قم و سپس به دیدگاه متکلمان امامیه در مدرسه بغداد خواهیم پرداخت.

۱. ماهیت عقل در اندیشه محدثان مدرسه کوفه

در گزارش‌های موجود از محدثان امامیه می‌توان به شواهدی دست یافت که بنا بر آنها عقل موجودی جدا از انسان و جوهری مستقل تصویر می‌شود. در روایت معروفی که از بسیاری از اصحاب امامیه نقل شده است، خداوند عقل را آفرید و به او گفت پیش بیا و عقل پیش رفت. سپس به او گفت برگرد و او برگشت. پس از آن خداوند خطاب به عقل چنین گفت: هیچ موجودی دوست‌داشتنی‌تر از تو نیافریدم.۱ بنا به روایتی دیگر از اصبغ بن نباته از امام علی علیه السلامجبرئیل عقل، حیا و دین را به حضرت آدم علیه السلامعرضه کرد و از او خواست یکی را برگزیند و آدم «عقل» را برگزید. سپس جبرئیل به حیا و دین گفت بروند. ولی آن دو گفتند که موظفند همیشه همراه عقل باشند.۲ در یکی دیگر از این روایات، عیسی بن جعفر علوی۳ به‌واسطه پدرانش از امام علی علیه السلامنقل کرده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و الهخلقت عقل را از مَلَکی دانسته‌ است که تعداد سرهای آن به تعداد انسان‌هاست و صورت هر کدام از سرها تا زمانی که آن انسان‌ به بلوغ برسد، پوشیده است. زمان

1.. این روایت از اصحابی مانند ابوبصیر (برقی، المحاسن، ج۱، ص۱۹۲)، محمد بن مسلم (همان) و سماعة بن مهران (همان، ص۱۹۶) نقل شده است.

2.. کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۰- ۱۱.

3.. عیسی بن جعفر بن محمد بن عبدالله بن محمد بن عمر بن علی بن ابی‌طالب. از وی روایات اندکی در منابع حدیثی امامیه نقل شده است؛ ضمن این که این روایت تنها در کتاب علل الشرایع شیخ صدوق آمده است.

  • نام منبع :
    جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعی از پژوهشگران؛ زیر نظر محمدتقی سبحانی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1396
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 35970
صفحه از 572
پرینت  ارسال به