حال او نیز کمتر به ماهیت و چیستی عقل پرداخته است و سخنان وی درباره دیدگاه مدرسه بغداد صرفاً کلیگویی است و بهجزئیات دیدگاه دانشیان بغداد نپرداخته است.
بنابراین، در این مقاله به سیر تطور دیدگاه امامیان نخستین در بحث از ماهیت عقل خواهیم پرداخت. از همینرو، نخست به بررسی دیدگاه حدیثگرایان و متکلمان امامیه در مدرسه کوفه و چگونگی امتداد دیدگاه آنان در مدرسه قم و سپس به دیدگاه متکلمان امامیه در مدرسه بغداد خواهیم پرداخت.
۱. ماهیت عقل در اندیشه محدثان مدرسه کوفه
در گزارشهای موجود از محدثان امامیه میتوان به شواهدی دست یافت که بنا بر آنها عقل موجودی جدا از انسان و جوهری مستقل تصویر میشود. در روایت معروفی که از بسیاری از اصحاب امامیه نقل شده است، خداوند عقل را آفرید و به او گفت پیش بیا و عقل پیش رفت. سپس به او گفت برگرد و او برگشت. پس از آن خداوند خطاب به عقل چنین گفت: هیچ موجودی دوستداشتنیتر از تو نیافریدم.۱ بنا به روایتی دیگر از اصبغ بن نباته از امام علی علیه السلامجبرئیل عقل، حیا و دین را به حضرت آدم علیه السلامعرضه کرد و از او خواست یکی را برگزیند و آدم «عقل» را برگزید. سپس جبرئیل به حیا و دین گفت بروند. ولی آن دو گفتند که موظفند همیشه همراه عقل باشند.۲ در یکی دیگر از این روایات، عیسی بن جعفر علوی۳ بهواسطه پدرانش از امام علی علیه السلامنقل کرده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و الهخلقت عقل را از مَلَکی دانسته است که تعداد سرهای آن به تعداد انسانهاست و صورت هر کدام از سرها تا زمانی که آن انسان به بلوغ برسد، پوشیده است. زمان
1.. این روایت از اصحابی مانند ابوبصیر (برقی، المحاسن، ج۱، ص۱۹۲)، محمد بن مسلم (همان) و سماعة بن مهران (همان، ص۱۹۶) نقل شده است.
2.. کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۰- ۱۱.
3.. عیسی بن جعفر بن محمد بن عبدالله بن محمد بن عمر بن علی بن ابیطالب. از وی روایات اندکی در منابع حدیثی امامیه نقل شده است؛ ضمن این که این روایت تنها در کتاب علل الشرایع شیخ صدوق آمده است.