سوی جماعت سنی مقبول افتد.۱
او به غیر از امام سجاد و صادِقَین علیهم السلاماز بیش از پنجاه نفر نقل روایت کرده است. مهمترین این افراد بر پایه گزارش ذهبی افرادی هستند که گرایش‌های همگونی با وی دارند؛ کسانی چون: ابراهیم نخعی، ذر بن عبداللّه همدانی، ذکوان أبی‌صالح سمان، زید بن أرقم، سعید بن جبیر، شریح بن حارث قاضی، شهر بن حوشب، عامر شعبی، عبداللّه بن نافع، عبدالحمید بن عبدالرحمان، عبیداللّه بن أبی‌رافع، عکرمة مولى ابن‌عباس، أبی‌مجاهد بن جبر، مصعب بن سعد بن أبی وقاص، مقسم مولى ابن عباس، میمون بن أبی‌شبیب، أبی‌جحیفة وهب بن عبداللّه سوایی صحابی، یحیى بن جزار، یزید بن شریک تیمی، عایشه بنت سعد بن أبی وقاص۲، بلال ابن أبی‌درداء و عبدالرحمن ابن أبی‌لیلى انصاری.۳
همچنین أبان بن تغلب، أجلح بن عبیداللّه، أشعث بن سوار، حجاج بن دینار، خالد حذاء، سفیان بن حسین، ابو عبداللّه شقری، سلیمان أعمش، عبدالرحمان بن عبداللّه مسعودی، عبدالرحمان بن عمرو أوزاعی، أبوإسحاق عمرو بن عبداللّه سبیعی، قتادة بن دعامة، محمد بن قیس‌أسدی، مسعر بن کدام، منصور بن زاذان، أبوإسرائیل ملائی، أبوالحسن کوفی۴، حارث بن حصیرة أزدی، زکریا بن یحیى شعیری، زیاد بن سوقة جریری، معاویة بن عمار دهنی و معاویة بن میسرة بن شریح۵ نیز از او روایت نقل کرده‌اند.
توجه به این نکته خالی از لطف نیست که بیشتر این افراد از اصحاب حدیث یا اهلِ رأی کوفه بوده و یا گرایش‌های ارجایی دارند. منابع رجالی نیز بر پایه همین حجم زیاد از راویان و ناقلان حدیث، به توثیق و تضعیف وی پرداخته‌اند.۶ از باورهای حکم اطلاع چندانی در دست نیست،
1.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۴۹۵-۴۹۶.
2.. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۲۰۸؛ ذهبی، تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۱۷؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۲، ص۳۷۲-۳۷۳.
3.. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج۹، ص۲۷۹.
4.. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۲۰۸؛ ذهبی، تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۱۷؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۲، ص۳۷۲-۳۷۳.
5.. کلینی، الکافی، ج۶، ص۴۴۶، ۵۰۹؛ ج۱، ص۳۸۹، ۲۷۰؛ ج۳، ص۵۵۷ و ج۷، ص۲۴، ۱۶۷ و نیز نک: شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۷۱؛ ج۱۰، ص۱۷۴، ۲۵۴و ج۵، ص۳۷۵و۳۷۸؛ شیخ طوسی، الاستبصار، ج۲، ص۲۱۳ و ج۴، ص۲۸۸؛ شیخ صدوق، کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۰۹، ۱۳۷؛ شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج۲، ص۷۵؛ ج۱۲، ص۴۲۳ و ج۲۹، ص۵۳؛ و... .
6.. کشّی، رجال، ص۱۸۵؛ حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۱۸؛ رازی، الجرح والتعدیل، ج۳، ص۱۲۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۳۱.
