465
جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه

شمرده‌اند که شیخین را تنقیص می‌کرده ‌است.۱

حکم‌ بن عتیبة

ابومحمد حکم ‌بن عتیبة کوفی۲ که با کنیه ابوعبداللّه‌۳ و ابوعمر۴ و نام حَکَم بن عنینه هم شناسانده شده است،۵ منسوب به قبیله کنده بوده و در سال ۱۱۴ق درگذشته است.۶ تاریخ ولادت او معلوم نیست، اما از آن‌رو که زادروز وی را با ابراهیم نخعی یکی دانسته‌اند، باید متولد حوالی سال ۴۷ق باشد۷، هرچند برخی او را متولد سال ۵۰ق دانسته‌اند.۸

منابع شیعی او را از ناقلانِ حدیثِ امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلامشمرده و مذهبش را زیدی بتری گزارش کرده‌اند.۹ کشّی روایات گونه‌گونی در ذمّ او آورده است.۱۰ در مقابل، بیشتر منابع رجالی اهل‌سنت او را به فضل و تقوا ستوده‌ و پس از ابراهیم نخعی و ابوعامر شعبی، همتایِ حماد‌ بن ابی سلیمان در کوفه، معرفی کرده‌اند.۱۱ میزان روایات و ناقلان حدیث از او نیز گویای همین جایگاه است. در منابع شیعی نیز روایات متعددی از او آمده است.۱۲ بعید نیست دیدگاه او در برخی مسائل اعتقادی - همچون خلافت ابوبکر و عمر - باعث شده باشد که روایات وی از

1.. أمین، اعیان الشیعه، ج‌۷، ص۱۷۵، ۱۷۷؛ ذهبی، میزان الاعتدال، ج‌۲، ص‌۱۱۰؛ المزّی، تهذیب الکمال، ج‌۱۰، ص‌۱۳۶.

2.. شیخ طوسی، رجال، ص‌۱۱۲.

3.. همان، ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج‌۵، ص‌۲۰۸.

4.. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج‌۵، ص‌۲۰۸؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج‌۲، ص‌۳۷۲.

5.. خوئی، معجم رجال الحدیث، ج‌۶، ص‌۱۷۷.

6.. شیخ طوسی، رجال، ص‌۱۱۲؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج‌۵، ص‌۲۰۸؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج‌۲، ص‌۳۷۲.

7.. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج‌۵، ص‌۲۰۸.

8.. ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج‌۲، ص‌۳۷۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج‌۶، ص‌۳۳۱.

9.. شیخ طوسی، رجال، ص۱۱۲، ۱۳۱؛ کشّی، رجال، ص‌۲۳۳.

10.. کشّی، رجال، ص۱۴۲، ۱۵۸، ۲۰۹، ۲۴۰.

11.. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج‌۶، ص‌۳۳۱.

12.. کلینی، الکافی، ج‌۱، ص‌۳۹۸و ۲۷۰، ج‌۷، ص‌۳۳۰؛ و نیز نک: شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج‌۱۰، ص‌۷۴، ۲۵۴؛ شیخ طوسی، الاستبصار، ج‌۴، ص‌۲۸۸؛ شیخ صدوق، کتاب من لایحضره الفقیه، ج‌۴، ص۱۰۹، ۱۳۷؛ شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج‌۲۹، ص‌۵۳ و... .


جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه
464

معرفی و لعن شده است.۱ در هر حال نام او در منابع شیعی در شمار اصحاب امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلامآمده که از ایشان روایت نقل کرده است.۲

سفیان ثوری، سفیان ‌ابن عُیَینة، عبداللّه‌ بن ملیل، مبارک بن سعید، محمد بن فضیل، عبدالواحد بن زیاد، إسرائیل بن یونس، خلف بن حوشب و زرارة‌ ابن اعین روایت‌هایی از او نقل کرده‌اند.۳ همچنین وی از ابراهیم بن یزید تیمی، جمیع بن عمیر تیمی، زاذان کندی، سلمان أبی‌حازم اشجعی، عامر شعبی، عطیة عوفی، محمد بن کعب قرظی، منذر بن یعلى ثوری، أبی‌کلثوم، سعید بن جبیر، ابراهیم بن محمد بن حنفیه روایت کرده است.۴ آورده‌اند که او راضی به قتل عثمان بوده و در طواف کعبه ندا می‌داد که لبیک،‌ای کشنده نعثل (عثمان)! لبیک، ‌ای هلاک‌کننده بنى أمیه! لبیک!۵ به نظر می‌آید این رضایت از رویکرد بَتَری او سرچشمه می‌گیرد؛ چون بنا بر گزارش نوبختی، بتریه از عثمان و طلحه، زبیر و عایشه دل‌‌‌ناخوش بوده‌اند.۶ سالم نیز هم‌گام با کثیر‌النواء و حسن‌بن‌صالح، خدمت امام صادق علیه السلامرسید و اعتقادش را بازگو کرد.۷ مضمون اعتقاد مرجئی او مبنی بر پذیرش ولایت ابوبکر و عمر و برشماری فضایل این دو و سپس مناقب حضرت علی علیه السلام نیز در منابع اهل‌ سنت آمده است.۸ گرچه برخی همین منابع، ولایت‌پذیری او از خلفا را بر پایه دستور صادِقَین علیهما السلامدانسته‌اند،۹ اما برخی دیگر او را از کسانی

1.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج‌۲، ص‌۴۹۵.

2.. خوئی، معجم رجال الحدیث، ج‌۹، ص‌۱۵.

3.. نک: ابن‌کثیر، البدایة والنهایة، ج‌۸، ص‌۴۸و ۳۹؛ ذهبی، میزان الاعتدال، ج‌۲، ص‌۱۱۰-۱۱۱؛ شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج‌۲، ۵؛ نیز نک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج‌۲، ص‌۳۶۸؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج‌۶، ص‌۳۲۰؛ ج‌۷، ص‌۴۶۳و ج‌۸، ص‌۴۳۵؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج‌۱۰، ص‌۲۶ و ج‌۳، ص‌۳۷۴؛ المزّی، تهذیب الکمال، ج‌۱۰، ص‌۱۳۴.

4.. ذهبی، میزان الاعتدال، ج‌۲، ص‌۱۱۱؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج‌۲، ص‌۲۶۰و ج‌۳، ص‌۳۷۴؛ و نیز نک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج‌۲، ص‌۳۶۸؛ طبری، تاریخ الامم، ج‌۱، ص‌۱۰۰؛ حافظ اصفهانی، ذکر اخبار اصفهان، ج‌۱، ص‌۱۷۰؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج‌۶، ص‌۱۸۴و۱۹۲؛ المزّی، تهذیب الکمال، ج‌۱۰، ص‌۱۳۴.

5.. ذهبی، میزان الاعتدال، ج‌۲، ص‌۱۱۰؛ همو، تاریخ الاسلام، ج‌۸، ص‌۴۳۵.

6.. نوبختی، فرق الشیعه، ص‌۱۳، ۲۰-۲۱.

7.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج‌۲، ص‌۵۰۰.

8.. ذهبی، میزان الاعتدال، ج‌۲، ص‌۱۱۰؛ المزّی، تهذیب الکمال، ج‌۱۰، ص‌۱۳۵.

9.. ذهبی، تاریخ الاسلام، ج‌۷، ص‌۴۶۳.

  • نام منبع :
    جستارهایی در مدرسه کلامی کوفه
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعی از پژوهشگران؛ زیر نظر محمدتقی سبحانی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1396
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 36042
صفحه از 572
پرینت  ارسال به