متکلم امامیه است که درباره عصمت امام سخن گفته و برای عصمت امام برهان عقلی ارائه کرده است. وی با ارائه چندین برهان عقلی۱ انگاره عصمت ائمه علیهم السلام را اندیشه‌‌‌ای عقلی بنیان گذاشت و چه‌بسا بتوان گفت همین امر سبب شد تا درباره قلمرو عصمت ائمه علیهم السلام نیز قلمروی بسیار وسیع را مطرح کند.
د) تعريف عصمت از دیدگاه هشام با استناد به کلام امام صادق علیه السلام چنین است: «معصوم كسی است كه به استعانت خداوند از جميع محرمات و گناهان بازداشته شده است». از این‌رو و با توجه به عقلی ساختن مسئله عصمت از سوی هشام، وی محدوده عصمت امام را بسيار گسترده می‌داند و نه‌تنها امام را از ارتكاب به معاصی و گناهان مبرّا می‌داند، بلكه اشتباه و فراموشی در امور دينی را نيز از ساحت امام دور می‌شمارد.۲
بنابراین، تفاوت عمده هشام با جریان مشهور امامیه نخستین در مسئله عصمت مستدل‌سازی عقلی عصمت امام است که بر محور آن تفاوت‌‌‌های دیگری نیز پدید آمد و همین امر نیز سبب شده تا اشتباهاتی نیز از جانب برخی عقیده نگاران و محققان در مورد دیدگاه خاص هشام درباره مسئله عصمت رخ دهد.
۵. گستره ولایت
اندیشمندان امامیه در مدرسه کوفه درباره گستره ولایت ائمه علیهم السلام نیز اختلاف نظرهایی داشتند. گروهی از اصحاب که می‌‌‌توان آنان را در میان جریان مشهورجست‌وجو کرد، به قدرت تصرف امامان در امور تکوینی باور داشته و ولایت امام را به حوزه خاصی محدود نمی‌‌‌دانستند. البته، قدرتی که از سوی خداوند به آنان عطا شده است.
ابابصیر، از جمله این اندیشمندان است که از او احادیثی درباره قدرت امام بر بینا کردنِ نابینا
