به نظر مىرسد با توجه به احادیث کافى (و دیگر متون دینى) در درستىِ دیدگاه شیخ مفید و جمهور امامیه در این مسئله نباید تردید کرد. در این متون، با تعابیرى مانند: جعل، اختیار، اصطفا، اختصاص، ارتضا، انتجاب و اتخاذ، بر موهوبى و تفضلى بودن مقام خلافت و حجیت الهى ـ اعم از نبوت و امامت ـ تصریح شده است. با توجه به کثرت روایات کافى در این زمینه، به ذکر چند نمونه بسنده مىکنیم.
امام محمد باقر علیه السلام در تفسیر آیه «فَقَدْ آتَینا آلَ إِبْراهِیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً»۱ فرمود:
جَعَل مِنهُم الرُّسُلَ و الأنبِیاءَ و الأئِمَّةَ فَکَیفَ یُقِرُّونَ فى آلِ إبراهِیمَ علیه السلام و یِنکِرُونَهِ فى آلِ مُحَمّد صلی الله علیه و آله؟ قال: قُلت (وَ آتَیناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً)؟ قال: المُلکُ العَظیمُ أن جَعَلَ فیهِم أئِمَّةً، مَن أَطاعَهُم أطاعَ اﷲ و مَن عَصاهُم عَصَى اﷲ.۲
آن حضرت در حدیثى دیگر مىفرماید:
۰.إنَّ اﷲ اتَّخَذَ إبراهیمَ عَبداً قَبل أن یتَّخِذَه نَبِیّاً، و اتَّخَذَه نَبِیاً قَبل أن یتَّخِذَه رَسُولاً، و اتَّخَذَه رَسُولاً قَبل أن یتَّخِذَه خَلیلاً، و اتَّخَذَه خَلیلاً قَبل أن یتَّخِذَه إماماً. فَلَمّا جَمَع لَه هذِه الأشیاءَ و قَبَض یَدَهُ قال لَه: یا إبراهیمُ (إِنِّی جاعِلُك لِلنَّاسِ إِماماً).۳
از امام صادق علیه السلام روایت شده است:
۰.إنَّ اﷲ عزّ و جلّ أوضَحَ بِأئِمَّةِ الهُدى مِن أهلِ بَیتِ نَبِیِّنا عَن دینِهِ... لِأنَّ اﷲ ـ تَبارَکَ وَ تَعالى ـ نَصَبَ الإمامَ عَلَماً لِخَلقِهِ وَ جَعَلَهُ حُجَّةً عَلى أهلِ مَوادِّهِ و عالَمِهِ... فَلَم یزَلِ اﷲ ـ تَبارَکَ و تَعالى ـ یختارُهُم لِخَلقِهِ مِن وُلدِ الحُسَینِ علیه السلام مِن عَقِبِ کُلِّ إمامٍ یصطَفیهِم لِذلِکَ وَ یجتَبیهِم وَ یرضى بِهِم لِخَلقِهِ وَ یرتَضیهِم کُلَّ ما مَضى مِنهُم إمامٌ نَصَبَ لِخَلقِهِ مِن عَقِبِهِ إماماً عَلَماً... جَرَت بِذلِکَ فیهِم مَقادیرُ اﷲ عَلى مَحتُومِها فَالإمامُ هُوَ المُنتَجَبُ المُرتَضى و الهادى المُنتَجى و القائِمُ المُرتَجى اصطَفاهُ اﷲ بِذلِکَ وَ اصطَنَعَهُ عَلى عَینِهِ فى الذَّرِّ حینَ ذَرَأهُ و فى البَرِیّةِ حینَ بَرَأهُ ظِلًاّ قَبلَ خَلقِ نَسَمَةٍ عَن یمینِ عَرشِهِ مَحبُوّاً بِالحِکمَةِ فى عِلمِ الغَیبِ عِندَهُ
