۸۹ . محدّثان شيعه در قرن نهم و دهم هجرى و سبك حديث نگارى آنان، سيّد عليرضا طباطبايى، كارشناسى ارشد علوم قرآنى، مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى(ره)، استاد راهنما: دكتر احمد عابدى، استاد مشاور: ... ، ۱۳۷۹، ۱۸۳ص.

در اين پايان نامه، پس از بيان اجمالىِ سير تدوين حديث در ادوار گذشته، مهم ترين محدّثان قرن هاى نهم و دهم هجرى كه داراى تأليفات حديثى بوده اند، معرّفى شده اند و به بيان شرح حال، استادان،
شاگردان و آثار آنان پرداخته شده است.
با معرّفى محدّثان بزرگ اين دو قرن و بررسى روش آنان در نقل و تدوين حديث، ميزان توجّه و اقبال عمومى به حديث، نوع احاديث نقل شده در موضوعات مختلف، كيفيت نقل حديث از جهت دقّت يا تسامح در متن، تقطيع، نقل به مضمون، و نيز دقّت در نقل سند و شرح و تفسير احاديث و. . . روشن مى گردد. ضمنا ميزان توجّه به منابع روايى اهل سنّت، استفاده از منابع اصيل و كهن حديث، و نيز اجازات حديثى و. . . از ديگر نكته هايى است كه از بررسى تاريخ محدّثان در كتاب هاى حديثى به دست آمده است.
پژوهش حاضر، داراى شش فصل است.
فصل نخست به كلمات اختصاص يافته و در آن، تبيين موضوع، پيشينه تحقيق، سؤال هاى تحقيق و. . . به اختصار بيان شده است.
فصل دوم با عنوان «نگاهى اجمالى به سير تدوين حديث در ادوار گذشته»، به طور گذرا به بررسى تدوين حديث از عصر رسالت تا تأليف جوامع ثانويه پرداخته شده است.
فصل سوم به معرّفى مهم ترين محدّثان قرن نهم هجرى اختصاص داده شده و به معرّفى و بيان اساتيد، شاگردان و آثار حديثى و غير حديثى آنها پرداخته شده است.
فصل چهارم با عنوان «مهم ترين محدّثان قرن دهم هجرى» به معرّفى اساتيد و شاگردان و آثار حديثى آنها پرداخته است.
در فصل پنجم، مهم ترين كتاب هاى حديثى و قرن نهم و دهم هجرى مورد بررسى قرار گرفته است.
در فصل ششم نيز از بحث نتيجه گيرى شده و پيشنهادهايى ارائه شده است.