۴۸ . تربيت جسم از ديدگاه قرآن و حديث، محمّدمهدى منصوريان، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشگاه آزاد اسلامى تهران، استاد راهنما: دكتر سيّد محمّدباقر حجتى، استاد مشاور: ... ، ۱۳۷۰، ۱۶۱ ص.

اين پايان نامه، درباره تربيت است و تربيت، عبارت است از پرورش استعدادهاى موجود در انسان، به طورى كه استعدادى، موجب ضايع شدن استعداد ديگر نشود.
تربيت از نظر لغت، مصدر باب تفعيل و از ريشه «ربو»، به معناى رشد و نمو و پرورش دادن است. نظر متفكّران در معناى اصطلاحى تربيت، يكسان نيست. برخى از معانى اصطلاحى تربيت عبارت اند از: رشد طبيعى و هماهنگ همه نيروها، رشد قوّه قضاوت صحيح، انتقال معلومات و مهارت ها، پرورش استعدادهاى موجود در انسان و... .
قرآن و روايات اسلامى براى تربيت اخلاقى انسان ها اهمّيت ويژه اى قائل هستند. حُسن اخلاق و در برخوردها، ترك خشونت در معاشرت و احترام قائل شدن براى افراد مختلف، از جمله صفاتى است كه هر انسان تربيت شده اى بايد آنها را دارا باشد و گرچه عنوان پايان نامه به تربيب جسم منحصر شده، در عمل تعميم يافته است. يك مقدّمه و شش بخش، تشكيل دهنده موضوعات اين پايان نامه است. نگارنده، در مقدّمه با استناد به قرآن كريم، موضوع تربيت را به انسان نسبت داده و ساير موجودات را از اين دايره خارج نموده است. وجه استدلال او
علاوه بر آيات قرآن و سخنان معصومان عليهم السلام، نقل قول بزرگان است.
بخش اوّل پايان نامه، درباره شناخت تربيت و موضوع آن، شناخت قواى فطرى، اصول و خصوصيات مكتب تربيتى اسلام، اختصاصات انسان از نظر ماهيت، مراحل تربيت، ديدگاه هاى تربيتى اسلام، مسئله عدالت و اقسام تربيت است.
بخش دوم، شامل تعريف جسم و چگونگى حدوث روح در جسم و تناسب ميان جسم و روح را دربر مى گيرد.
بخش سوم، به تربيت جسم اختصاص دارد. البته اين تربيت با توجّه به مراتب روح بررسى شده و به همين دليل، بحث آن در دو بُعد تربيت كمّى و تربيت كيفى سامان يافته است.
بخش چهارم، در تربيت عمومى است كه شامل طهارت و بهداشت جسم، پوشش، جمال و زيبايى، تغذيه، كار و اشتغال، ورزش و تربيت بدنى، و مراحل رشد جسم در سال هاى مختلف مى شود.
بخش پنجم پايان نامه مربوط به تربيت كيفى جسم است. در اين بخش، تزكيه نفس و اثر عبادات در تربيت، بررسى شده است.
نويسنده در بخش ششم، حوادث وارد بر جسم از قبيل رؤيا و مرگ را عنوان كرده و درباره آنها به بحث پرداخته است.