۱۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :وقتى كعبه را طواف كرد و به ركن يمانى رسيد ، سر را به سوى كعبه بلند كرد و گفت: سپاس خداى را كه تو را شرافت و عظمت بخشيد و مرا به پيامبرى برانگيخت و على را امام قرار داد. خدايا بهترين بندگانت را به سوى آن رهنمون باش و آن را از بندگانِ بد خويش، دور بدار.

۱۳۶.زراره از امام باقر عليه السلام روايت كرده است:خداوند هيچ خانه اى را بر روى زمين محبوب تر و گرامى تر از آن [ اشاره فرمود به سوى كعبه ]نيافريده است. از روزى كه آسمانها و زمين را آفريد، در كتاب خويش ماه هاى حرام را به خاطر حرمت آن، حرام ساخته است، سه ماه پياپى براى حج: شوال، ذى قعده و ذى حجّه و يك ماه جدا براى عمره كه رجب است.

۱۳۷.امام صادق عليه السلام :اين خانه اى است كه خداوند به سبب آن، بندگانش را به عبادت فراخوانده است، تا طاعت آنان را در آمدن به سوى آن بيازمايد. پس آنان را به گراميداشت و زيارت آن برانگيخته و آن را جايگاه پيامبرانش و قبله گاه نمازگزاران ساخته است. پس كعبه، شعبه اى از رضاى او و راهى به سوى آمرزش الهى است، بر راستاى كمال نهاده شده و مجمع عظمت و شكوه است. خداوند آن را دو هزار سال پيش از «دحو الارض» ^۱ آفريده است. پس خدايى كه پديدآورنده روح ها و صورتهاست، شايسته ترين كسى است كه در امر و نهى ، اطاعت شود.

۱۳۸.امام صادق عليه السلام :خداوند متعال از هر چيزى، چيزى را برگزيد و از زمين، جايگاه كعبه را.

۱۳۹.امام صادق عليه السلام :از پدرانش در وصف كعبه روايت كرده است ـ : خانه خدا در روى زمين، حجت الهى بر بندگان خداست.

۱۳۵.عنه صلى الله عليه و آلهـ عِندَما طافَ بِالكَعبَةِ حَتّى إذا بَلَغَ الرُّكنَ اليَمانِيَّ رَفَعَ رَأسَهُ إلَى الكَعبَةِ ـ: الحَمدُ للّهِِ الَّذي شَرَّفَكِ وعَظَّمَكِ ، والحَمدُ للّهِِ الَّذي بَعَثَني نَبِيًّا وجَعَلَ عَلِيًّا إمامًا . اللّهُمَّ اهدِ لَهُ خِيارَ خَلقِكَ ، وجَنِّبهُ شِرارَ خَلقِكَ ^۱ .

۱۳۶.زُرارَةُ عَن أبي جَعفَرٍ عليه السلام :ما خَلَقَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ بُقعَةً فِي الأَرضِ أحَبَّ إلَيهِ مِنها ـ ثُمَّ أومَأَ بِيَدِهِ نَحوَ الكَعبَةِ ـ ولا أكرَمَ عَلَى اللّهِ عَزَّوجَلَّ مِنها ، لَها حَرَّمَ اللّهُ الأَشهُرَ الحُرُمَ في كِتابِهِ يَومَ خَلَقَ السَّماواتِ والأَرضَ ، ثَلاثَةً مُتَوالِيَةً لِلحَجِّ : شَوّالٌ وذُوالقَعدَةِ وذُوالحِجَّةِ ، وشَهرٌ مُفرَدٌ لِلعُمرَةِ (وهُوَ) رَجَبٌ ^۲ .

۱۳۷.الإمام الصادق عليه السلام :هذا بَيتٌ اِستَعبَدَ اللّهُ بِهِ خَلقَهُ ، لِيَختَبِرَ طاعَتَهُم في إتيانِهِ ، فَحَثَّهُم عَلى تَعظيمِهِ وزِيارَتِهِ ، وجَعَلَهُ مَحَلَّ أنبِيائِهِ وقِبلَةً لِلمُصَلّينَ إلَيهِ ، فَهُوَ شُعبَةٌ مِن رِضوانِهِ ، وطَريقٌ يُؤَدّي إلى غُفرانِهِ ، مَنصوبٌ عَلَى استِواءِ الكَمالِ ومَجمَع العَظَمَةِ والجَلالِ ، خَلَقَهُ اللّهُ قَبلَ دَحوِ الأَرضِ بِأَلفَي عامٍ ، فَأَحَقُّ مَن اُطيعَ فيما أمَرَ وانتُهِيَ عَمّا نَهى عَنهُ وزَجَرَ : اللّهُ المُنشِئُ لِلأَرواحِ والصُّوَرِ ^۳ .

۱۳۸.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ عَزَّوجَلَّ اختارَ مِن كُلِّ شَيءٍ شَيئًا ، (و) اختارَ مِنَ الأَرضِ مَوضِعَ الكَعبَةِ ^۴ .

۱۳۹.عنهعَن آبائِهِ عليهم السلام ـ في وَصفِ الكَعبَةِ ـ : البَيتُ حُجَّةُ اللّهِ في أرضِهِ عَلى خَلقِهِ ^۵ .