۱ / ۸
ويژگى هاى حج گزار
الف ـ باريافته بارى تعالى
۳۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :باريافتگان درگاه الهى سه گروهند : رزمنده ، حج گزار ، و به جا آورنده عمره .
۳۷۲.امام على عليه السلام :حج گزار و عمره گزار ، مهمان خدايند و بر خداست كه مهمان خويش را گرامى بدارد و با آمرزش خويش ، او را پاداش دهد .
۳۷۳.امام حسن عليه السلام :سه نفر در پناه خدايند: ... و مردى كه براى حج يا عمره بيرون آيد و جز براى خدا بيرون نيامده باشد، او از مهمانان خداوند است، تا آن كه به خانواده اش بازگردد.
۳۷۴.امام سجّاد عليه السلام در « رسالة الحقوق» فرموده است: حق حج آن است كه بدانى حج ، درآمدن به آستان الهى و گريز از گناهانت به سوى اوست و پذيرش توبه و اداى تكليفى كه خداوند بر تو واجب ساخته ، بواسطه آن است .
۳۷۵.امام صادق عليه السلام :حج گزار و عمره گزار ، مهمان خدايند ، اگر چيزى از او بخواهند ، عطا مى كند و اگر او را بخوانند ، پاسخشان مى دهد و اگر شفاعت كنند ، شفاعتشان را مى پذيرد و اگر سكوت كنند (و چيزى نخواهند) خداوند ، ابتدا به بخشش مى كند و در مقابل هردرهم ، هزار هزار درهم پاداش مى گيرند .
ب ـ مهمان خداى سبحان
۳۷۶.از آنچه خداوند سبحان به حضرت آدم عليه السلام وحى كرد ، اين بود :منم خداى صاحب بكّه. اهل آن ، همسايگان منند و زائرانش مهمانان من. آن [جا] را با آسمانيان و زمينيان آباد مى كنم ، گروه گروه ، ژوليده و غبار آلود به زيارت آن مى آيند و با تكبير و لبّيك گويى ، به درگاه خداوند مى نالند . پس هركه به قصد زيارت آيد و جز آن نيّتى نداشته باشد ، مرا ديدار كرده و او مهمان من است و بر من نازل شده و سزاوار است كه با كرامت هاى خود به او هديه دهم .
