79
حج و عمره در قرآن و حديث

۲ / ۳

آداب ورود به مسجد الحرام

۱۰۵.امام باقر عليه السلام :هرگاه على عليه السلام به مكه وارد مى شد، پيش از آن كه طواف كند، ابتدا به محلّ فرود آمدن خويش مى پرداخت.

۱۰۶.امام صادق عليه السلام :هرگاه كسى كه حج يا عمره به جا مى آورد وارد مكّه شود، ابتدا وسايل خود را مستقر سازد، سپس آهنگ مسجد الحرام كند.

۱۰۷.عمران حلبى:از امام صادق عليه السلام پرسيدم: آيا هرگاه زنان به خانه خدا مى روند، غسل كنند؟ فرمود: آرى، خداوند مى فرمايد: «خانه ام را براى طواف كنندگان، عبادت كنندگان و راكعان و ساجدان، پاك سازيد» . سزاوار است كه بنده، جز با طهارت وارد خانه خدا نشود، عرق و آلودگيها را شسته و پاك شده باشد.

۱۰۸.عطاء:مُحرم از هر جا كه خواست، وارد شود. پيامبر از «بنى شيبه» وارد شد و از در «بنى مخزوم» به سمت صفا خارج گشت.

۱۰۹.امام صادق عليه السلام ـ در شرح مأزمين (نام محلّى ميان عرفات و مشعر كه درّه اى ميان دو كوه است) ـ: آن جا محلّى است كه بتها در آن پرستيده شده و سنگى كه بت «هُبَل» را از آن تراشيدند از آن جا آورده شد؛ بتى كه على عليه السلام وقتى بر دوش پيامبر بالا رفت، آن را از بام كعبه بر زمين افكند و به دستور حضرت ، آن را كنار در بنى شيبه دفن كردند. از آن رو، ورود از درِ بنى شيبه به مسجد الحرام سنّت گشت.

۱۱۰.افلح ، غلام امام باقر عليه السلام :با امام باقر عليه السلام براى حج بيرون شديم. چون وارد مسجد الحرام شد، صدايش به گريه بلند شد. گفتم: پدر و مادرم فدايت! مردم نگاهت مى كنند، كمى آهسته تر! حضرت فرمود: واى بر تو اى افلح! چرا نگريم؟ شايد خدا با نظر رحمت به من بنگرد و با اين نگاه، فردا نزد او رستگار شوم. سپس طواف كرد، آنگاه آمد نزد مقام ركوع كرد و چون سر از سجده برداشت، آن قدر اشك ريخته بود، كه سجده گاهش خيس بود.


حج و عمره در قرآن و حديث
78

۲ / ۳

آدابُ دُخولِ المَسجِدِ الحَرامِ

۱۰۵.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّهُ [ عَلِيًّا عليه السلام ] كانَ إذا قَدِمَ مَكَّةَ بَدَأَ بِمَنزِلِهِ قَبلَ أن يَطوفَ ۱ .

۱۰۶.الإمام الصادق عليه السلام :إذا دَخَلَ الحاجُّ أوِ المُعتَمِرُ مَكَّةَ بَدَأَ بِحِياطَةِ رَحلِهِ ، ثُمَّ قَصَدَ المَسجِدَ الحَرامَ ۲ .

۱۰۷.عِمرانُ الحَلَبِيّ :سَأَلتُ أباعَبدِاللّهِ عليه السلام أتَغتَسِلُ النِّساءُ إذا أتَينَ البَيتَ ؟ فَقالَ : نَعَم ، إنَّ اللّهَ تَعالى يَقولُ : «طَهِّرا بَيتِيَ لِلطّائِفينَ والعاكِفينَ والرُّكَّعِ السُّجودِ . ويَنبَغي ۳ لِلعَبدِ أن لا يَدخُلَ إلاّ وهُوَ طاهِرٌ قَد غَسَلَ عَنهُ العَرَقَ» والأَذى وتَطَهَّرَ ۴ .

۱۰۸.عَطاء :يَدخُلُ المُحرِمُ مِن حَيثُ شاءَ ، ودَخَلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله مِن بابِ بَني شَيبَةَ ، وخَرَجَ مِن بابِ بَني مَخزومٍ إلَى الصَّفا ۵ .

۱۰۹.الإمام الصادق عليه السلام ـ في شَرحِ المَأزِمَينِ ۶ ـ: إنَّهُ مَوضِعٌ عُبِدَ فيهِ الأَصنامُ ، ومِنهُ اُخِذَ الحَجَرُ الَّذي نُحِتَ مِنهُ هُبَلٌ الَّذي رَمى بِهِ عَلِيٌّ عليه السلام مِن ظَهرِ الكَعبَةِ ، لَمّا عَلا ظَهرَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَأَمَرَ بِهِ فَدُفِنَ عِندَ بابِ بَني شَيبَةَ ، فَصارَ الدُّخولُ إلَى المَسجِدِ مِن بابِ بَني شَيبَةَ سُنَّةً لِأَجلِ ذلِكَ ۷ .

۱۱۰.أفلَحُ مَولى أبي جَعفَرٍ عليه السلام :خَرَجتُ مَعَ مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ حاجًّا ، فَلَمّا دَخَلَ المَسجِدَ نَظَرَ إلَى البَيتِ فَبَكى حَتّى عَلا صَوتُهُ ، فَقُلتُ : بِأَبي أنتَ واُمّي ، إنَّ النّاسَ يَنظُرونَ إلَيكَ ، فَلَو رَفَقتَ بِصَوتِكَ قَليلاً . فَقالَ لي : وَيحَكَ يا أفلَحُ ! ولِمَ لا أبكي ؟ ! لَعَلَّ اللّهَ تَعالى أن يَنظُرَ إلَيَّ مِنهُ بِرَحمَةٍ فَأَفوزَ بِها عِندَهُ غَدًا . ثُمَّ طافَ بِالبَيتِ ، ثُمَّ جاءَ حَتّى رَكَعَ عِندَ المَقامِ فَرَفَعَ رَأسَهُ مِن سُجودِهِ ، فَإِذا مَوضِعُ سُجودِهِ مُبتَلٌّ مِن كَثرَةِ دُموعِ عَينَيهِ ۸ .

1.الكافي : ۴ / ۳۹۹ / ۲ عن طلحة بن زيد ، وراجع صحيح البخاريّ : ۲ / ۵۸۴ / ۱۵۳۶ .

2.دعائم الإسلام : ۱ / ۳۱۱ .

3.البقرة : ۱۲۵ .

4.التهذيب : ۵ / ۲۵۱ / ۸۵۲ ، علل الشرائع : ۴۱۱ / ۱ عن عبيداللّه بن عليّ الحلبيّ .

5.السنن الكبرى : ۵ / ۱۱۷ / ذيل الحديث ۹۲۰۹ .

6.المأزَمان : موضع بمكّة بين المشعرالحرام وعرفة ، وهو شِعب بين جبلَين (معجم البلدان : ۵ / ۴۰) .

7.الفقيه : ۲ / ۲۳۸ / ۲۲۹۲ عن سليمان بن مهران .

8.كشف الغمّة : ۲ / ۳۲۹ ؛ مطالب السؤول : ۸۰ ، تاريخ دمشق : ۵۴ / ۲۸۰ .

  • نام منبع :
    حج و عمره در قرآن و حديث
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری، با همکاری: عبدالهادی مسعودی، ترجمه: جواد محدّثی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4856
صفحه از 655
پرینت  ارسال به