گفتنى است مسجد النبي دو بار طعمه حريق شده است . نخست در سال ۶۵۴ هجرى و در زمان خلافت المستعصم باللّه بود كه به تدريج تعمير شد . سپس در سال ۸۸۶ هجرى تمام مسجد به جز حجره شريف نبوى و گنبد سوخت كه به دستور سلطان مصر «ملك قايتباى» ، آن را از نو ساختند . اين تجديد بنا در سال ۸۸۸ هجرى پايان يافت و در ضمن آن اندكى در جهت مشرق مسجد توسعه دادند .

توضيحى درباره توسعه مسجد پيامبر

مسجد نبوى مانند مسجد الحرام توسعه هاى مكرّرى را شاهد بوده است . نخستين توسعه به دست مبارك سازنده آن ، حضرت رسول اكرم در سال هفتم هجرى صورت گرفته است . سپس عمر به سال ۱۷ هجرى و عثمان به سال ۲۹ هجرى ، هر يك اندكى از سمت غرب و شمال به مسجد افزودند . عثمان از سمت قبله «جنوب مسجد» نيز چند ستون افزود و براى مسجد محراب ساخت .
در سال ۸۸ هجرى عمر بن عبدالعزيز هنگام ولايتش بر مدينه از سوى وليد بن عبدالملك ، شش ستون از شرق و غرب و چهارده ستون در شمال مسجد افزود. سپس مهدى عباسى در سال ۱۶۱ هجرى ناحيه شمالى مسجد را توسعه داد .
از زمان سلاطين عثمانى، ترميم و تعميراتى انجام گرفت و سلطان عبدالمجيد عثمانى بيشترين توسعه و تعمير و تزئين را انجام داد .
اقدامات او از سال ۱۲۶۵ تا آخر دوره سلطنتش (۱۲۷۷ هجرى) استمرار داشت .
در زمان معاصر و در سال هاى ۱۳۷۰ هجرى و ۱۴۰۶ توسعه هاى پهناورى را از همه سوى مسجد به جز سمت قبله شاهد بوده ايم كه مساحت مسجد را چند برابر كرده است و به علاوه مساحتى هم در بيرون مسجد براى نماز، تسطيح و سنگفرش شده است . جريان احكام فقهى ويژه مسجد نبوى در اين زيادت ها مورد ترديد فقها است .