39
حج و عمره در قرآن و حديث

۲۵.محمد بن مسلم:از امام باقر عليه السلام درباره اين آيه پرسيدم «ومن دخله كانَ آمِنا؛ و هر كس وارد مكه شود ايمن است» . فرمود: هر هراسناكى در آن ايمن است، تا وقتى كه حدّى از حدود الهى كه بايد اجرا شود بر گردن او نباشد. گفتم : پس آيا هر كه با خدا و رسولش بجنگد و در زمين فساد كند، در آن جا ايمن است؟ فرمود: او همچون كسى است كه در راه كمين مى كند وگوسفند يا چيزى را مى ربايد، امام هرگونه كه بخواهد با او رفتار مى كند.

۲۶.امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ حلبى كه درباره سخن خداوند «هر كه وارد آن شود ايمن است» پرسيده بود ـ: هرگاه كسى در غير حرم جنايتى مرتكب شود، سپس به حرم بگريزد. هيچ كس حق ندارد او را در حرم دستگير كند، ولى از بازار رفتن و داد و ستد و خوراك و آشاميدنى او را منع مى كنند و با او حرف نمى زنند. وقتى چنين كنند، اميد است كه از حرم بيرون آيد و دستگير شود. و اگر در حرم جنايتى كند، در حرم بر او حدّ جارى مى شود، چرا كه او حرمت حرم را نگاه نداشته است.

۲۷.معاوية بن عمّار:از امام صادق عليه السلام درباره مردى پرسيدم كه فردى را در حِلّ كشته، سپس وارد حرم شده است. حضرت فرمود: او را نمى كشند و غذا و آب به او نمى دهند، با او داد و ستد نمى كنند و پناهش نمى دهند، تا از حرم بيرون آيد، آنگاه حدّ بر او جارى مى شود. گفتم: درباره مردى كه در حرم مرتكب قتل و دزدى شده، چه مى گوييد؟ فرمود: درحرم با ذلّت بر او حدّ جارى مى شود چرا كه او حرمتى براى حرم نديده با آن كه خداوند فرموده است: «هركس به شما تعدّى كرد، به او همانگونه تعدّى كنيد كه او به شما تعدّى كرده است» ؟ فرمود: اين آن جاست كه در حرم باشد، در قرآن است: «هيچ تجاوزى نيست مگر بر ستمكاران» .

ايمنى حيوانات وحشى و پرندگان در مكّه

۲۸.عبداللّه بن سنان از امام صادق عليه السلام :درباره اين آيه كه «هر كه وارد آن شود ايمن است» ، پرسيد: «خداوند، حَرَم را قصد كرده است يا كعبه را؟» فرمود: هر كس از آدميان به صورت پناهنده وارد حرم شود، از خشم خدا ايمن است و هر حيوان وحشى و پرنده اى وارد آن شود، ايمن از آن است كه مورد هجوم يا آزار قرار گيرد، تا آن كه از حرم بيرون رود.


حج و عمره در قرآن و حديث
38

۲۵.مُحَمَّدُ بنُ مُسلِمٍ عَنِ الإِمامِ الباقِرِ عليه السلام :سَأَلتُهُ عَن قَولِهِ : «ومَن دَخَلَهُ كانَ آمِنًا» قالَ : يَأمَنُ فيهِ كُلُّ خائِفٍ ، ما لَم يَكُن عَلَيهِ حَدٌّ مِن حُدودِ اللّهِ يَنبَغي أن يُؤخَذَ بِهِ . قُلتُ : فَيَأمَنُ فيهِ مَن حارَبَ اللّهَ ورَسولَهُ وسَعى فِي الأرضِ فَسادًا ؟ قالَ : هُوَ مِثلُ الَّذي نَكر ۱ بِالطَّريقِ فَيَأخُذُ الشّاةَ أوِ الشَّيءَ فَيصنَعُ بِهِ الإِمامُ ما شاءَ ۲ .

۲۶.الإمام الصادق عليه السلام ـ عِندَما سَأَلَهُ الحَلَبيُّ عَن قَولِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ : «ومَن دَخَلَهُ كانَ آمِنًا» ـ: إذا أحدَثَ العَبدُ في غَيرِ الحَرَمِ جِنايَةً ثُمَّ فَرَّ إلَى الحَرَمِ لَم يَسَع لِأَحَدٍ أن يَأخُذَهُ فِي الحَرَمِ ، ولكِن يُمنَعُ مِنَ السُّوقِ ولا يُبايَعُ ولا يُطعَمُ ولا يُسقى ولا يُكَلَّمُ ، فَإِنَّهُ إذا فُعِلَ ذلِكَ بِهِ يوشِكُ أن يَخرُجَ فَيُؤخَذَ . وإذا جَنى فِي الحَرَمِ جِنايَةً اُقِيمَ عَلَيهِ الحَدُّ فِي الحَرَمِ ؛ لِأَنَّهُ لَم يَدَع لِلحَرَمِ حُرمَتَهُ ۳ .

۲۷.مُعاوِيَةُ بنُ عَمّار :سَأَلتُ أبا عَبدِاللّهِ عليه السلام عَن رَجُلٍ قَتَلَ رَجُلاً فِي الحِلِّ ثُمَّ دَخَلَ الحَرَمَ ، فَقالَ : لا يُقتَلُ ولا يُطعَمُ ولا يُسقى ولا يُبايَعُ ولا يُؤوى حَتّى يَخرُجَ مِنَ الحَرَمِ ، فَيُقامَ عَلَيهِ الحَدُّ . قُلتُ : فَما تَقولُ في رَجُلٍ قَتَلَ فِي الحَرَمِ أو سَرَقَ ؟ قالَ : يُقامُ عَلَيهِ الحَدُّ فِي الحَرَمِ صاغِرًا ، إنَّهُ لَم يَرَ لِلحَرَمِ حُرمَةً ، وقَد قالَ اللّهُ تَعالى : «فَمَنِ اعتَدى عَلَيكُم فَاعتَدوا عَلَيهِ بِمِثلِ مَا اعتَدى عَلَيكُم» ، فَقالَ : هذا هُوَ فِي الحَرَمِ ، فَقالَ : «لا عُدوانَ إلاّ عَلَى الظّالِمينَ ۴

أمنُ ما دَخَلَها مِنَ الوَحشِ والطَّيرِ

۲۸.عَبدُاللّهِ بنُ سِنانٍ عَنِ الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلام :سَأَلتُهُ عَن قَولِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ : «ومَن دَخَلَهُ كانَ آمِنًا» البَيتَ عَنى أمِ الحَرَمَ ؟ قالَ : مَن دَخَلَ الحَرَمَ مِنَ النّاسِ مُستَجيرًا بِهِ فَهُوَ آمِنٌ مِن سَخَطِ اللّهِ ، ومَن دَخَلَهُ مِنَ الوَحشِ والطَّيرِ كانَ آمِنًا مِن أن يُهاجَ أو يُؤذى ، حَتّى يَخرُجَ مِنَ الحَرَمِ ۵ .

1.كذا في المصدر ، ولعلّ الأصحّ «يكمن» كما في تفسير البرهان : ۱ / ۶۶۰ / ۱۸۲۵ .

2.تفسير العيّاشيّ : ۱ / ۱۸۸ / ۱۰۰ .

3.الكافي : ۴ / ۲۲۶ / ۲ و ح ۳ عن عليّ بن أبي حمزة ، تفسير العيّاشيّ : ۱ / ۱۸۹ / ۱۰۵ و ح ۱۰۳ عن المثنّى ، الفقيه : ۲ / ۲۰۵ / ۲۱۴۸ ، تفسير القمّيّ : ۱ / ۱۰۸ عن حفص بن البختريّ والثلاثة الأخيرة نحوه .

4.الكافي : ۴ / ۲۲۷ / ۴ ، التهذيب : ۵ / ۴۱۹ / ۱۴۵۶ والآيتان ۱۹۴ و ۱۹۳ من سورة البقرة .

5.الكافي : ۴ / ۲۲۶ / ۱ ، التهذيب : ۵ / ۴۴۹ / ۱۵۶۶ ، الفقيه : ۲ / ۲۵۱ / ۲۳۲۷ ، تفسير العيّاشيّ : ۱ / ۱۸۹ / ۱۰۱ .

  • نام منبع :
    حج و عمره در قرآن و حديث
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری، با همکاری: عبدالهادی مسعودی، ترجمه: جواد محدّثی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4934
صفحه از 655
پرینت  ارسال به