۳ / ۲
واجبات عمره تمتّع
الف ـ احرام
حكمت احرام
۴۳۵.امام صادق عليه السلام :احرام به خاطر حرم، واجب شد.
۴۳۶.امام رضا عليه السلام :همانا مردم مأمور شده اند كه احرام ببندند ، تا پيش از ورود به حرمِ امن الهى، خشوع پيدا كنند و به چيزى از كارهاى دنيا و زينت ها و لذّت هاى آن سرگرم و مشغول نباشند و در راه آن چه كه به سوى آن آمده اند ، شكيبا باشند و با همه وجودشان رو به خانه خدا آورند . به علاوه در احرام ، بزرگداشت خداى متعال و خانه او و فروتنى براى حاجيان است ، وقتى كه مى خواهند به سوى خدا روند و بر او وارد شوند ، در حالى كه به پاداش او اميدوار ، از كيفرش بيمناك و به سوى او روانند و با فروتنى و تواضع و خضوع ، روى به سوى او مى كنند .
ميقات هاى احرام
۴۳۷.امام صادق عليه السلام :احرام ، از ميقات هاى پنجگانه است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله تعيين كرده است . سزاوار نيست كه حجّ و عمره گزاران پيش از آنها يا پس از آنها احرام بندند . [و ميقاتها را بر شمرد ، سپس فرمود : ]سزاوار نيست كسى از ميقات هاى رسول خدا صلى الله عليه و آله روى گردان شود .
۴۳۸.امام صادق عليه السلام :از تماميّت حج و عمره ، آن است كه از ميقاتهايى احرام ببندى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله تعيين كرده است و جز با حالت احرام ، از آن ها نگذرى . همانا (پيامبر) براى اهل عراق «وادى عقيق» را ، ميقات قرار داد با آن كه آن هنگام ، هنوز عراق نبود ـ و براى مردم يمن ، «يلملم» را معيّن ساخت و براى طائفيان «قرن المنازل» را و براى اهل مغرب (شاميان) ، «جحفه» را ـ كه همان «مهيعه»است ـ وبراى اهل مدينه، «ذو الحُليفه» را، و هر كه خانه اش پشت اين ميقاتها به طرف مكّه باشد، منزلش ميقات اوست.
