اين ديدگاه ها سبب شد تا نقدهايى بر غزالى ، نوشته شود كه به اين موارد ، مى توان اشاره كرد :
ـ برائة أهل الفقه وأهل الحديث من اوهام محمّد الغزالى، أبو إسلام مصطفى سلامة، مكة المكرمة: مكتبة إبن حجر، ۱۴۰۹ق، ۵۹ ص ؛
ـ جناية الشيخ محمّد الغزالى على الحديث وأهله، أشرف بن عبد المقصود بن عبد الحليم، مصر: مكتبة الإمام البخارى، ۱۴۱۰ق / ۱۹۸۹م، ۵۳۵ص؛
ـ الغزالى والسنّة النبويّة ، منذر ابو شعر، دمشق: دار البشائر، ۱۴۲۴ق/۲۰۰۳م؛
ـ نقدهاى دكتر محمود طحارة، سليمان العودة و عبد الرحمن عبد الخالق (به صورت مقاله و نوار). ^۱
يادآورى مى شود كه به مناسبت تحليل و تجليل از انديشه هاى غزالى ، بزرگداشتى در اردن، به سال ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م، برپا شد و اين آثار،تاكنون درباره وى به چاپ رسيده است:
ـ الشيخ الغزالى كما عرّفته ، يوسف القرضاوى، بيروت: مؤسسة الرسالة، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م؛
ـ العطاء الفكرى للشيخ محمّد الغزالى، فتحى حسن الملكاوى، عمان: المعهد العالمى للفكر الإسلامى، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م؛
ـ موقف الشيخ الغزالى من السنّة النبويّة ، يوسف القرضاوى، قطر: مجلة مركز بحوث الشريعة والسنّة، ش۸، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۲م.

پنج . ابراهيم فوزى

وى ، در كتاب تدوين السنّة ـ كه به سال ۱۹۹۴م، در لبنان منتشر شد ـ ، مى گويد كه عقايد، مسائل اخلاقى و روحى و عبادات، جزء ثابت دين بوده، براى هميشه پايدارند؛ امّا آنچه را فقها بخش معاملات نام مى نهند ـ كه عبارت است از احكام داد و ستد و بخشى از حقوق

وى در اين اثر ، بر سه نكته تأكيد مى ورزد:
۱. سنجش احاديث با قرآن؛ ^۱
۲. نقد روايت هاى صحابه؛ ^۲
۳. نقد محتوايى اخبار آحاد. ^۳
آنچه بيشتر ، او را به ميدان نقد كشيد، تطبيق هاى وى در مورد برخى احاديث است. او اين روايت ها را نقد و تضعيف مى كند: حديث «الميّت يعذّب ببكاء أهله»، ^۴ روايات نابرابرى ديه زن و مرد، ^۵ نابرابرى در قصاص اهل كتاب، ^۶ عدم قصاص پدر در قتل فرزند، ^۷ فضيلت شام، ^۸ لزوم پوشاندن صورت براى زنان، ^۹ منع خروج زن از منزلْ بدون اذن شوهر، ^۱۰ منع زنان از منصب هاى سياسى، ^۱۱ منع زنان از حضور در اجتماعات مذهبى، ^۱۲ عدم پذيرش شهادت زنان در زنا و سرقت و قصاص و حدود، ^۱۳ انحصار موارد زكات، ^۱۴ و ... .