عنوان فصل سوم كتاب، «الشبهات المشتركة بين المستشرقين» است كه در آن ، هفت ايراد خاورشناسان از جمله : انكار اصالت قرآن، تشكيك در داستان هاى قرآنى و... را به بحث مى گذارد .
در فصل پايانى كتاب، ديدگاه هاى دو تن از مستشرقان به نام سديو و لامنس را مورد نقد و بررسى قرار مى دهد.
۴. المستشرقون و السيرة النبويّة (بحث مقارن فى منهج المستشرق البريطانى المعاصر مونتغومرى وات) ، د. عماد الدين خليل، الدوحة: دارالثقافة، ۱۴۱۰ق / ۱۹۸۹م.
نويسنده، پس از مقدمه اى طولانى، با اشاره به سخن مستشرقان درباره سيره، كتاب مونتگُمرى وات (محمّد فى مكة) را مورد نقد و بررسى قرار مى دهد.
نويسنده ، معتقد است كه در اين كتاب ، دو گونه نقص روشى به چشم مى خورد : از يك سو، جانب نقد و نفى را چنان شدت بخشيده كه درباره بسيارى از مسلّمات تاريخى نيز تشكيك روا داشته است و از ديگر سو، پيش فرض هايى براى خود منظور داشته كه مطالب مشكوك را به صورت جزمى و قطعى ارائه مى كند.
اين امور ، باعث مى شوند كه هيچ مستشرقى نتواند سيره را تحليل كند و از انحراف دور بماند . چنين شخصى حتّى اگر از اطلاعات فراوان برخوردار باشد و انگيزه هاى معتدل داشته باشد ، با اين حال ، گرفتار لغزش عمدى يا خطايى خواهد شد ، كه با روح سيره و يكپارچگى اش نمى سازد.
۵. المستشرقون والسنّة ، د. سعد المرصفى، الكويت: مكتبة المنار الإسلامية ـ بيروت: مؤسّسة الرمان، الطبعة الاُولى، ۱۴۱۵ق / ۱۹۹۴م، ۸۰ ص.
اين كتاب ، در سه فصل تنظيم شده است. در فصل نخست، با عنوان «أضواء على الاستشراق و المستشرقين» ، از شكل گيرى انگيزه ها و ايرادهاى مستشرقان سخن مى گويد. در فصل دوم، با عنوان «شبهات حول مفهوم السنّة و تدوينها» ، ديدگاه هاى

نويسنده اين كتاب، پس از يك مقدّمه، ديدگاه مستشرقان را درباره مصادر و ادله شرع ، در شش فصل به بحث مى گذارد كه عبارت اند از : فصل يكم «قرآن» ، فصل دوم «سنّت»، فصل سوم «اجماع»، فصل چهارم «قياس»، فصل پنجم «ادلّه مورد اختلاف» و فصل ششم «مصادر مادى» (شامل عرف ، رأى قضات و فقيهان) .
موضوع فصل دوم اين كتاب ، به مسئله مورد بحث اين نوشتار اختصاص دارد. نويسنده، عمدتاً ديدگاه هاى گلدزيهر و شاخت را در سه حوزه «تعريف حديث و سنّت»، «تدوين حديث و وضع كتاب» و مسئله «جعل حديث»، مورد نقد قرار مى دهد.
۲. الإسلام فى تصوّر الغرب ، د. محمود حمدى الزقزوق، قاهرة: مكتبة وهبة، ۱۴۰۷ق / ۱۹۸۷م، ۲۰۰ص.
فصل سوم و چهارم اين كتاب (ص ۷۷ ـ ۱۹۶) ، با عنوان «سيرة الرسول فى تصوّرات الغربيين» به اين مسئله مى پردازد .
نويسنده، ديدگاه مستشرقان را به ترتيب طبقات ، مورد نقد قرار داده است.
۳. السيرة النبوّية و اُوهام المستشرقين ، عبدالمتعال محمّد الجبرى، قاهرة: مكتبة وهبة، الطبعة الاُولى، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م، ۱۷۸ص.
اين كتاب ، در چهار فصل ، تنظيم شده است . عنوان فصل اول، «اُسلوب المستشرقين و حقدهم» است كه در آن ، از انگيزه هاى نادرست مستشرقان و چگونگى شكل گيرى خاورشناسى ، سخن به ميان آمده است.
در فصل دوم، با عنوان «مترجموا القرآن و كتب السيرة»، به خاورشناسانى كه به ترجمه قرآن و نوشتن سيره ، روى آورده اند اختصاص دارد . نويسنده در اين فصل ، از انگيزه ها و علل اهتمام خاورشناسان بحث مى كند و در هر يك از دو حوزه، مستشرقانى را كه به موضوع پرداخته اند ، معرّفى مى كند .