اين نوشتار، بر اساس مقدمه پيش گفته، به يكى از شهرهاى به ظاهر كم آوازه در نگهدارى و نشر ميراث حديث ، اشاره اى كوتاه دارد. شهر «اروميه» در استان آذربايجان غربى ـ كه در مجاورت شهرهاى عالم خيزى چون خوى و تبريز قرار دارد ـ ، عالمان بلندآوازه و سختكوشى در خدمت به حديث ، در خود پرورانده است. گفتنى است كه مقصود اين نوشتار، برشمردن عالمان اُرمَوى در تمام عرصه هاى علم و فرهنگ نيست؛ بلكه تنها ميراث بانان حديثى ، منظور نظرند.
اينك، گزارشى اجمالى از اين خادمان حديث و ميراث دينى، بر حسب جستجو در فهرست نامه ها و كتب مرجع، ارائه مى گردد:
خادمان حديث در اروميه
۱ . صدر الذاكرين، على بن عبد الحسين اُرمَوى (متخلّص به «واله» ، م ۱۳۳۰ق) . وى صحيفة المحبّة را كه حاوى چهل حديث در فضايل حضرت على عليه السلام و اهل بيت عليهم السلام است، به نظم درآورده و نام توان روان ، بر آن نهاده است. وى در جمادى الأوّل ۱۳۱۶ق، اين اثر را به پايان برده و در ۱۳۲۲ق، در آن ، تجديد نظر نموده است. ۱
۲ . يوسف بن عبد اللّه حسنى اُرمَوى شافعى(م ۹۵۸ق) . وى اثرى حديثى به نام الأربعون به زبان عربى نگاشته است كه تاريخ كتابت برخى نسخه هاى آن به ۱۱۹۵ق، مى رسد. ۲
۳ . محمّد شفيع اُرمَوى. وى شرح خطبه طُتُنجيه، اثر محمّد كريم خان بن ابراهيم كرمانى (م ۱۲۸۸ق) را در سال ۱۳۹۹ق ، كتابت كرده است. ۳
۴ . محمّد حسين اُرمَوى . وى در سال هاى ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۲ق، در نجف حضور