۱۱۴۶.امام هادى عليه السلامـ در خطبه اش ـ: حمد از آنِ خداوندى است كه به آنچه هست، آگاه است، پيش از آنكه كسى به دينش گردن نهد؛ و به راستى كه محمد صلى الله عليه و آلهبنده و فرستاده برگزيده او، و دوست پسنديده، و مبعوث شده به هدايت است . او را در زمان نيامدن پيامبران و اختلاف ملّتها و بريدگى راهها و كهنه شدن حكمت، و محو شدن نشانه هاى هدايت و شواهد فرستاد . او رسالت پروردگار را ابلاغ كرد و فرمانش را آشكار ساخت، و وظيفه اى كه بر او بود، به انجام رسانيد ، و دنيا را ترك كرد، در حالى كه محمود و پسنديده بود .

ر . ك : إسراء : ۳۱ ـ ۳۵ ، انعام : ۱۵۲ ، ممتحنة : ۱۲ .

۱۱۴۶.الإمام الهادي عليه السلامـ في خُطبَتِهِ ـ: الحَمدُ للّهِِ العالِمِ بِما هُوَ كائِنٌ مِن قَبلِ أن يَدينَ لَهُ مِن خَلقِهِ دائِنٌ . . . وأنَّ مُحَمَّدًا عَبدُهُ ورَسولُهُ المُصطَفى ووَلِيُّهُ المُرتَضى وبَعيثُهُ بِالهُدى ، أرسَلَهُ عَلى حينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ ، وَاختِلافٍ مِنَ المِلَلِ ، وَانقِطاعٍ مِنَ السُّبُلِ ، ودُروسٍ مِنَ الحِكمَةِ ، وطُموسٍ مِن أعلامِ الهُدى وَالبَيِّناتِ ، فَبَلَّغَ رِسالَةَ رَبِّهِ ، وصَدَعَ بِأَمرِهِ ، وأدَّى الحَقَّ الَّذي عَلَيهِ ، وتُوُفِّيَ فَقيدًا مَحمودًا صلى الله عليه و آله ^۱ .