فصل ششم: جاهليت نخس ت
۶ / ۱
معناى جاهليت
قرآن
و مانند روزگار جاهليت كهنْ زينتهاى خود را آشكار مكنيد .
و ما كتابهايى به آنان نداده بوديم كه آن را بخوانند ، و پيش از تو، هشدار دهنده اى به سويشان نفرستاده بوديم .
و آن دم كه [موسى را] ندا در داديم ، تو در جانب طور نبودى ؛ ولى [اين اطّلاع تو] رحمتى است از پروردگار تو ، تا قومى را كه هيچ هشدار دهنده اى پيش از تو بر ايشان نيامده است، بيم دهى ، باشد كه آنان پند پذيرند .
ر . ك : مائدة : ۱۹ ، سجده : ۳ .
حديث
۱۱۳۱.پيامبر صلى الله عليه و آله :[آن دوران،] به جهت سستى كارها و نادانى مردمان، جاهليت ناميده شد . . . به درستى كه اهل جاهليت، غيرِ خدا را پرستش كردند و براى آنان كه براى پايانش سرآمدى تعيين شده بود كه به سويش پيش مى رفتند و بدان مى رسيدند، كيفر آنان تا روز رستاخيز به تأخير افتاده بود. خداوند، آنان را از روى توان ، بزرگى و عزّتش مهلت داد . پس نيرومندان ، بر ضعيفان پيروز شدند و بزرگان ، كوچكها را در اين دوران خوردند .
