299
خردگرايي در قرآن و حديث

۴ / ۲

ويژگيهاى نادانان

قرآن

و هنگامى كه موسى به قوم خود گفت : «خدا به شما فرمان مى دهد كه ماده گاوى را سر ببريد» ، گفتند : «آيا ما را به ريشخند مى گيرى ؟». گفت : «پناه مى برم به خدا كه [مبادا] از جاهلان باشم» .

فرمود : «اى نوح! او در حقيقت از كسان تو نيست؛ او [داراى] كردارى ناشايسته است. پس چيزى را كه بدان علم ندارى، از من مخواه . من به تو اندرز مى دهم كه مبادا از نادانان باشى»

[يوسف] گفت : «پروردگارا ! زندان براى من دوست داشتنى تر است از آنچه مرا به آن مى خوانند ، و اگر نيرنگ آنان را از من بازنگردانى ، به سوى آنان خواهم گراييد و از [جمله ]نادانان خواهم شد» .

ر . ك : بقره : ۱۷۰ و ۱۷۱ ، مائده : ۵۸ ، حشر : ۱۴ .

حديث

۹۴۳.پيامبر صلى الله عليه و آله :پروردگارت را اطاعت كن تا خردمند ناميده شوى ، و او را نافرمانى مكن كه نادان ناميده شوى .

۹۴۴.پيامبر صلى الله عليه و آله :نادان كسى است كه نافرمانى خدا كند ، گرچه زيبا چهره و [داراى] موقعيتى بزرگ باشد .

۹۴۵.پيامبر صلى الله عليه و آلهـ در پاسخ كسى كه از خُلق و خوى نادان پرسيده بود ـ: اگر با او همنشين شوى، تو را خسته كند و اگر از او كناره گيرى كنى، تو را دشنام دهد، اگر چيزى به تو بخشد ، منّت گذارد و اگر چيزى را به او ببخشى ، ناسپاسى كند ؛ اگر رازى در اختيارش گذارى ، خيانت كند، و اگر رازى در اختيار تو نهد ، تو را [به افشاى آن] متّهم سازد ؛ اگر بى نياز شود ، ناسپاسى كند، و سرسخت و خشن باشد، و اگر تنگدست شود ، بى پروا نعمتهاى خدا را انكار كند ؛ اگر شاد باشد ، زياده روى كند و طغيان ورزد ، و اگر غمين باشد، نااميد گردد؛ اگر بخندد، قهقهه زند واگر گريه كند، درهم شكسته شود؛ خود را داخل نيكان مى كند، با آنكه خدا را دوست نمى دارد و در رفتارش او را نمى يابد ؛ از خداوند، حيا نكند و به ياد او نباشد ؛ اگر او را خشنود كنى، تو را بستايد و آنچه از خوبى ها در تو نيست ، به تو نسبت دهد ، و اگر ناراضى باشد، ستايش نكند و آنچه از بدى در تو نيست ، به تو نسبت دهد ؛ اين روش نادان است .


خردگرايي در قرآن و حديث
298

۴ / ۲

صِفاتُ الجُهّالِ

الكتاب

«وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تَذْبَحُواْ بَقَرَةً قَالُواْ أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجَـهِلِينَ ۱

«قَالَ يَـنُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَــلِحٍ فَلاَ تَسْـئَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّى أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَـهِلِينَ ۲

«قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَىَّ مِمَّا يَدْعُونَنِى إِلَيْهِ وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّى كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَ أَكُن مِّنَ الْجَـهِلِينَ ۳

الحديث

۹۴۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أطِع رَبَّكَ تُسَمّى عاقِلاً ، ولا تَعصِهِ تُسَمّى جاهِلاً ۴ .

۹۴۴.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ الجاهِلَ مَن عَصَى اللّهَ وإن كانَ جَميلَ المَنظَرِ عَظيمَ الخَطَرِ ۵ .

۹۴۵.عنه صلى الله عليه و آلهـ لِمَن سَأَلَهُ عَن أعلامِ الجاهِلِ ـ: إن صَحِبتَهُ عَنّاكَ ۶ وإنِ اعتَزَلتَهُ شَتَمَكَ ، وإن أعطاكَ مَنَّ عَلَيكَ ، وإن أعطَيتَهُ كَفَرَكَ ، وإن أسرَرتَ إلَيهِ خانَكَ ، وإن أسَرَّ إلَيكَ اتَّهَمَكَ ، وإنِ استَغنى بَطِرَ وكانَ فَظًّا غَليظًا ، وإنِ افتَقَرَ جَحَدَ نِعمَةَ اللّهِ ولَم يَتَحَرَّج ، وإن فَرِحَ أسرَفَ وطَغى ، وإن حَزِنَ أيِسَ ، وإن ضَحِكَ فَهَقَ ۷ ، وإن بَكى خارَ ۸ ، يَقَعُ فِي الأَبرارِ ، ولا يُحِبُّ اللّهَ ولا يُراقِبُهُ ، ولا يَستَحيي مِنَ اللّهِ ولا يَذكُرُهُ ، وإن أرضَيتَهُ مَدَحَكَ وقالَ فيكَ مِنَ الحَسَنَةِ ما لَيسَ فيكَ ، وإن سَخِطَ عَلَيكَ ذَهَبَت مِدحَتُهُ ووَقَعَ مِنَ السّوءِ ما لَيسَ فيكَ ، فَهذا مَجرَى الجاهِلِ ۹ .

1.البقرة : ۶۷ .

2.هود : ۴۶ ، النهي عن السؤال بغير علمٍ لا يستلزم تحقّق السؤال ... لأنّ النهي عن الشيء لا يستلزم الارتكاب قبلاً ... ومن الدليل عليه قول نوح عليه السلام : «رَبِّ إنّي أعوذُ بِكَ أن أسألَكَ مَا لَيسَ لي بِهِ عِلمٌ» في الآية التالية ، ولو كان سأل شيئًا لقال : أعوذ بك من سؤالي ذلك ، ليفيد المصدر المضاف إلى المفعول التحقّق والارتكاب ، راجع تفسيرالميزان : ۱۰ / ۲۳۶ و۲۳۷ .

3.يوسف : ۳۳ .

4.حليه الأولياء: ۶/۳۴۵ عن أبي هريرة وأبي سعيد ، إتحاف السادة: ۱/۴۵۲ نقلاً عن الخطيب .

5.كنزالفوائد : ۱ / ۵۶ .

6.يقال : لَقِيتُ من فلانٍ عَنْيةً وعَناءً : أي تَعَبًا . (لسان العرب : ۱۵ / ۱۰۴).

7.الفهق : الامتلاء (الصحاح : ۴ / ۱۵۴۵) والمراد به هنا أنّه فتح فاه وامتلأ من الضحك .

8.خار الحَرُّ والرجل يخور خُؤُورةً : ضعف وانكسر ، خار الثَور يخُور خُوارًا : صاح (الصحاح : ۲ / ۶۵۱) .

9.تحف العقول : ۱۸ .

  • نام منبع :
    خردگرايي در قرآن و حديث
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری، با همکاری: رضا برنجکار و عبدالهادی مسعودی، ترجمه: مهدی مهریزی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1378
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4034
صفحه از 516
پرینت  ارسال به