۸۰۶.امام على عليه السلامـ در نامه اى به شريح بن حارث ـ: به من خبر رسيده كه خانه اى را به هشتاد دينار خريدى و بر آن، نامه نوشتى و برايش گواه گرفتى . اى شريح! بدانكه به زودى كسى نزد تو مى آيد كه نامه ات را نگاه نكند و از گواهت نپرسد تا اينكه تو را از آن خانه يكسره بيرون برد و از همه چيز جدا كرده، به گورت سپارد .
پس اى شريح! بنگر، مبادا اين خانه را از مالِ غير خريده باشى ، يا بهاى آن را از غيرِ حلال داده باشى كه در اين صورت، سراى دنيا و سراى آخرت را از دست داده اى . آگاه باش كه اگر هنگام خريدِ خانه نزد من آمده بودى، براى تو قباله اى مى نوشتم كه به خريد اين خانه به يك درهم و بيشتر، رغبت نمى كردى و [آن] قباله اين است :
اين خانه اى است كه بنده اى خوار و پست ، از مرده اى كه براى سفر بيرون برده شده ، خريده است؛ از او خانه اى در سراى فريب كه جاى نابود شوندگان و محل تباه گشتگان است، خريده و اين خانه، داراى چهار حدّ و گوشه است : حدّ اوّل به پيشامدهاى ناگوار منتهى مى شود و حدّ دوم، به اسباب اندوهها و حدّ سوم، به خواهش و آرزوى تباه كننده و حدّ چهارم، به شيطان گمراه كننده. درِ اين خانه از حدّ چهارم، باز مى شود .
اين شخصِ فريفته خواهش و آرزو ، چنين خانه اى را از اين شخص بيرون برده شده براى مرگ ، به بهاى خارج شدن از ارجمندىِ قناعت و داخل شدن در پستى و خوارىْ خريد؛ زيانى را كه خريدار از آنچه خريده، متحمّل گردد ، بر تباه كننده جسم پادشاهان ، و گيرنده جانهاى گردنكشان، و از بين برنده پادشاهى فرعونيان، مانند كسرى [پادشاهان ايران] ، قيصر [پادشاهان روم] ، تُبَّع [پادشاهان يمن] و حِمير [دولتى در سرزمين يمن] و ثروت اندوزان و آنان كه ساختمان ها ساختند و برافراشتند و آن را زينت داده، بياراستند و به گمان خود، اموالى براى فرزندان خود ، ذخيره ساختند .
[خداوند] اينان، همگى را به محلّ بازپرسى و حسابرسى و پاداش و كيفر فرستد ؛ هنگامى كه فرمان قطعى صادر شود ، «و در آنجا تباهكاران، زيان بَرَند» . عقلى كه از اسارت هوا رها باشد و از وابستگى هاى دنيا سالم بماند، بر اين نوشته گواهى مى دهد .
